نشانه های بروز بیماری در حیوانات خانگی
14 علامت شاخص
1-بروز تغییراتی در دفع
2-حیوانتان بیش از حد آب می خورد
3-بیش از یک بار در طول 12 ساعت استفراغ داشته باشد
4-کمتر از حد معمول می خورند
5-غیر معمول نفس نفس میزنند
6-حیوان شما هوا را لیس میزند
7-بروز برجستگی و برآمدگی روی بدن حیوان
8-هرگونه تغییری در چشم
9-بیش از حد فعال شود
10-بر روی بدن حیوان طاسی و یا دسته های ریزش مو ببینید
11-حیوان بیش از حد خسته و بیحوصله به نظر میرسد
12-حیوان شما نشانه های آشکاری از درد دارد
13-بیشتر از یک روز سرفه کند
14-بروز تغییرات رفتاری چشمگیر
این متن دومین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
زکات علم، نشر آن است. هر
وبلاگ می تواند پایگاهی برای نشر علم و دانش باشد. بهره برداری علمی از وبلاگ ها نقش بسزایی در تولید محتوای مفید فارسی در اینترنت خواهد داشت. انتشار جزوات و متون درسی، یافته های تحقیقی و مقالات علمی از جمله کاربردهای علمی قابل تصور برای ,بلاگ ها است.
همچنین
وبلاگ نویسی یکی از موثرترین شیوه های نوین اطلاع رسانی است و در جهان کم نیستند وبلاگ هایی که با رسانه های رسمی خبری رقابت می کنند. در بعد کسب و کار نیز، روز به روز بر تعداد شرکت هایی که اطلاع رسانی محصولات، خدمات و رویدادهای خود را از طریق
بلاگ انجام می دهند افزوده می شود.
این متن اولین مطلب آزمایشی من است که به زودی آن را حذف خواهم کرد.
مرد خردمند هنر پیشه را، عمر دو بایست در این روزگار، تا به یکی تجربه اندوختن، با دگری تجربه بردن به کار!
اگر همه ما تجربیات مفید خود را در اختیار دیگران قرار دهیم همه خواهند توانست با انتخاب ها و تصمیم های درست تر، استفاده بهتری از وقت و عمر خود داشته باشند.
همچنین گاهی هدف از نوشتن ترویج نظرات و دیدگاه های شخصی نویسنده یا ابراز احساسات و عواطف اوست. برخی هم انتشار نظرات خود را فرصتی برای نقد و ارزیابی آن می دانند. البته بدیهی است کسانی که دیدگاه های خود را در قالب هنر بیان می کنند، تاثیر بیشتری بر محیط پیرامون خود می گذارند.
اگر شما و سگتان اهل پیاده روی و گشتزنی در طبیعت هستید، سعی کنید از ریسک کرم های ریه در منطقه خود آگاهی پیدا کنید. این کرم های انگلی مضر، در ریه و نای میزبان خود جای می گیرند و در همانجا تخم گذاری می کنند. هنگامی که از تخم بیرون آمدند لاروها به سمت راه های تنفسی میزبان هجوم میآورند و منجر به نفس نفس زدن حیوان و عوارض تنفسی برای آن می شوند.
همان طور که می دانید سگ ها هر چیزی را که در مسیرشان باشد می خورند و وقتی که آب یا گوشت مرداری را پیدا کنند آن را میخورند و به این صورت ممکن است که کرم ریه را قورت دهند.
اگر شما این علائم را در سگ خود مشاهده کردید یک دامپزشک می تواند از طریق آزمایش مدفوع، رادیوگرافی سینه با اشعه ایکس ، تشخیص مناسب را انجام داده و یک داروی ضد انگل تجویز کند.
متأسفانه، سرطان یکی از قاتلان یا بیماری های اعضای خانواده خزدار ماست. یکی از بهترین راه ها برای تشخیص سرطان به موقع توجه و تماشای تغیرات روزانه حیوان خانگی شما است .
تماشای تغییرات وزن، آرتروز زخم ها و خونریزی از دهان، بینی و گوش و . همگی جز نشانه هایی هستند که با دیدن آن ها باید به دامپزشک مراجعه کرده و حیوان خود را چکاب کنید . اگر بتوانید این بیماری مهلک را زود تشخیص دهید ، درمان های سرطانی می تواند موفقیت آمیز باشد، بنابراین به طور آشکار درباره ی جوانب مثبت و منفی بیماری حیوان خود با دامپزشک صحبت کنید.
بیماری چاقی علاوه بر انسان ها حیوانات را نیز درگیر می کند و منشأ بیشتر مشکلات و بیماری هایی از قبیل بیماری های قلبی، دیابت، آرتریت و مرگ زودهنگام همین چاقی است.
داشتن برنامه غذایی درست و تحرک با م دامپزشک می تواند تا حدود زیادی از بروز بیماری چاقی جلوگیری کند.
این بیماری توسط پشه گسترش یافته و در سگ ها بسیار شایع است و کاملاً قابل درمان است.
مشاوره بیماری کرم قلبی یا هرت وورم
این بیماری سگ ها با آزمایش خون و چکاپ دوره ای حیوان توسط متخصص قابل تشخیص و درمان
است.
بیماری لثه و دندان برای سگ ها و گربه ها نیز پیش می آید و از مهمترین علائم آن بوی بد دهان و تنفس حیوان است.
این بیماری با مسواک زدن و رعایت نکات بهداشتی نیز قابل پیشگیری است و هرچند وقت یکبار هم بهتر است حیوان خود را نزد دندانپزشک حیوانات ببرید.
این نوع بیماری سگ ها ویروسی بوده و بسیار مسری است و اغلب در حیواناتی دیده می شود که واکسینه نشده اند.
در دو نوع عفونت روده ای که با اسهال، استفراغ و بی اشتهایی و کاهش وزن حیوان همراه است که قابل درمان می باشد و با واکسیناسیون به موقع قابل پیشگیری نیز می باشد و نوع دیگر آن گرفتگی عضلات قلبی است که به مرگ می انجامد.
این بیماری سگ ها بسیار خطرناک، مسری و کشنده است و معمولاً از طریق آئروسل و یا ترشح عفونت های حیوان منتقل می شود.
واکسن این بیماری در سنین جوانی زده می شود و توله سگ ها بیشتر در معرض خطر این بیماری قرار دارند. دیستمپر با علائم عصبی، تخلیه بینی و تب بالا همراه است و در دراز مدت به تشنج و سخت شدن پاها منجر میشود. میزان مرگ و میر در مبتلایان این نوع بیماری سگ ها بالاست.
این نوع بیماری سگ ها خطرناک و کشنده است و از طرق مختلفی از جمله بزاق آلوده حیوانات خانگی منتقل می شود.
خوشبختانه در سال های اخیر واکسن هاری در دسترس است. فقط برای اطمینان از این موضوع حیوان خود را چکاپ کنید.
کنه ها و شپشکها این موجودات ریز موذی ناقل انواع بیماری ها هستند و بیشتر منجر به بیماری پوستی برای سگ ها و حیوانات خانگی می شوند
که با مراقبت های بهداشتی و چکاپ این مسئله قابل پیشگیری و درمان است.
این بیماری سگ ها همان التهاب مفاصل است که با علائمی چون ورم مفاصل، لنگ لنگان راه رفتن، شل بودن عضلات، بی اشتهایی، ضعف و سستی و بی حالی، درد و ناراحتی زیاد و افسردگی و پرخاشگری برای سگ ها همراه است.
این بیماری سگ ها به موارد مختلفی چون نژاد حیوان، سن و وزن او بستگی دارد.
هاری یکی ازخطرناکترین بیماری های ویروسی است که معمولا به مرگ بیمار منتهی می شود . این بیماری اغلب در اثر گاز گرفتن توسط یک حیوان هار به دیگرحیوانات منتقل می گردد و در این حال منبع عفونت بزاق حیوان هار است . تقریبا تمامی داران نسبت به عفونت هاری حساس می باشند .
از آنجائی که منبع اصلی انتقال هاری به انسان در محیط شهری سگ می باشد ، ضرورت واکسیناسیون سگها بر علیه این بیماری کاملا محسوس بوده و لازم الاجرا است . اولین نشانه هاری در یک حیوان آلوده و گزیده شده تغییر رفتار است .
این تغییر رفتارمی تواند در جهت افزایش خشونت و یا افزایش مهربانی باشد و اساسا این تغییر بر خلاف خصلت اصلی و ذاتی اوست . به تدریج انقباض عضلات صورت رخ می دهد و دندان های آن قفل می شوند .
حرکات دام نامتعادل می گردد و کنترل عضلات از بین می رود . دراین حال بزاق حیوان جاری است تغییر صدا پیدا می کند . ازنور و آب وغذا می ترسد و به هرچیزی حمله می کند . نهایتا فلج می گردد و در حال فلجی به کما می رود و می میرد .
هیچ درمانی برای نجات یک موجود هار وجود ندارد و تنها باید به عنوان یک عمل پیشگیرانه نسبت به واکسیناسیون سگها اقدام صحیح را صورت داد و در صورت گزیده شدن افراد به وسیله یک سگ ضرورتا می بایست به مراکز انستیتوپاستور در تهران یا شعبات آن در سایر نقاط کشور مراجعه کرد .
دستگاه عصبی شامل مغز ، نخاع و اعصاب محیطی می شود . این دستگاه اطلاعات حسی را دریافت و منتقل و تفسیر می کند و سپس به عضلات و سایر ارگانهای بدن پیام های کنترل کننده ای را مخابره می نماید .
نشانه هایی که ممکن است حاکی ازبیماری های عصبی باشد به شرح زیراست :
- تشنج تغییر در نحوه انقباض عضلات
- رفتارهای غیرعادی و ناگهانی اختلالات حسی
- عدم تعادل فلجی
- ضعف پیشرونده دور خود چرخیدن
سنگ مثانه درسگها نسبتا شایع است . برخی از نژادها ازجمله پکینز ، داشهوند و کاکراسپانیل استعداد بیشتری نسبت به سایر نژادها در تشکیل سنگ دارند . برخی دیگر نظیر دالماسین دارای یک نقص ارثی هستند که آنها را نسبت به تشکیل سنگ ادراری مستعد می سازد . در سگهای نر معمولا سنگها وارد مجرای ادرارشده و در آنجا باعث انسداد می گردند .
نشانه های سنگ مثانه عبارتند از تلاش برای ادرار کردن و دفع مکرر ادرار و حجم کم و وجود خون در ادرار در اثر عدم ادرار کردن به انسداد مجرای ادرارمشکوک می شویم . سنگ مثانه می تواند در اثر عفونت مثانه ایجاد شود . بنابراین درمان عفونت لازم و ضروری است . سنگها را می بایست به طریقه جراحی از داخل مثانه خارج نمود . مداوای داروئی و اصلاح جیره می توانند از تشکیل مجدد سنگ پیشگیری کنند .
کک :
ککها انگل های خونخوار هستند بنابراین گزش و تغذیه آنها از خون باعث خارش و عفونت پوست و کم خونی می گردد . به علاوه می توانند ناقل برخی ازکرمهای پهن باشند . سگهای مبتلا به کک ممکن است دچارموریزی شوند . بخصوص نواحی پشت و گردن و داخل رانها بیشترمبتلا می گردند .
ککها می توانند به بدن انسان نیز حمله نموده و اقدام به خونخواری نمایند . به علاوه واکنش های ازدیاد حساسیتی که نسبت به کک ایجاد می گردد در سگها شایع می باشد . این بیماری باعث خارش شدید و عفونت پوست می گردد . اگرچه ککها فاقد بال هستند ولی می توانند که به خوبی جهش نمایند . ککها را می توان با جستجوی موها مشاهده کرد که به سرعت راه می روند .
نشانه دیگری که حاکی از وجود ککها است مشاهده ذرات سفید و سیاه رنگ کوچکی است که در واقع تخم یا مدفوع ککها هستند . این تخم ها به پوست چسبندگی ندارند و به سادگی در آشیانه و هرجائی که سگ رفت وآمد می کند پخش می شوند و درمدت 8 الی 10 روز به لارو کک تبدیل می شوند .
همین مسئله است که ریشه کنی کک را از منزل و محیط با دشواری روبرو می سازد . زیرا تخم ککها در همه جا پخش می گردند . کک هایی را که بر روی بدن حیوان باشند به راحتی می توان با مصرف داروهای ه کش و سموم مخصوص شستشوی حیوانات نابود کرد .
اما چنانچه محیط دام سمپاشی نگردد به زودی تخم های انگل بازشده و ککهای جدید باعث آلودگی مجدد دام خواهند شد .
کرمهای گرد :
کرمهای گرد به خصوص آسکاریس ها درتوله ها بسیارشایع هستند . اکثرتوله های آلوده نشانه بالینی را نشان نمی دهند . اما میلیونها تخم آلوده کننده به وسیله آنها در محیط پراکنده می شود که می تواند برای سایر سگها و اطفال خطرناک باشد .
این کرمها شبیه به یک رشته ماکارونی سفید رنگ صاف یا فرخورده هستند و طولی درحدود 2 الی 8 سانتی متردارند . دامپزشک با تجویز داروهای ضد کرم گرد به دفع این انگل ها اقدام خواهد نمود .
وجود خون در مدفوع سگ از بیماری های سگ است که یک علامت هشدار دهنده نیز برای صاحب سگ به شمار میآید. بیشترین عامل مدفوع خونی سگ مربوط به انگلها و کرمها رودهای و یا کرمهای قلاب در دستگاه گوارش این حیوان است.
این عارضه بسیار خطرناک میباشد و در صورت مشاهده این حالت میبایست به سرعت به دامپزشک مراجعه شود و تمامی افراد خانواده به مراقبت از سیستم ایمنی بدنشان بپردازند چرا که بیماری های انگلی به راحتی در جمع خانواده منتشر میشود.
اینها را معمولا با نام هات اسپات (hot spot) میشناسند، اما اصطلاح پزشکیِ این نقاط قرمز متورم که اغلب روی بدن سگها دیده میشود، درماتیت مرطوب حاد (acute moist dermatitis) است؛ یک عفونت پوستی باکتریایی. هر چیزی که آنقدر پوست سگ را تحریک کند که باعث شود آن را بخاراند یا بجود، ممکن است منجر به درد و خارش در نقاط دردناک یا همان هات اسپات بشود. اگر آنها را درمان نکنیم، ممکن است بهسرعت رشد کرده و بزرگتر هم بشوند.
محل این نقاط قرمز و دردناک میتواند در تشخیص علت به دامپزشک کمک کند. برای مثال ککها ممکن است منبع اصلی هات اسپاتها روی لگن باشند، اما هات اسپاتی که در گوش ایجاد میشود، از مشکلات گوش ناشی شده است.
هات اسپات بسته به شدت و درد ناشی از آن، درمانهای مختلفی دارد، ازجمله تراشیدن و تمیزکردن منطقهی تحریکشده، استفاده از آنتی بیوتیک ها، داروهای ضدالتهاب (NSAIDS)، استروئیدها یا داروهای موضعی.
عفونتهای گوش از رایجترین بیماری سگ ها است. ممکن است این عفونتها دلایل مختلفی داشته باشند؛ ازجمله انواع حساسیت، تخمیر، کِرم گوش، باکتری، رشد مو در عمق کانال گوش و غیره. اینها هم نشانههایی هستند که ممکن است در سگهای مبتلا به عفونت گوش مشاهده شوند:
تکاندادن و چرخاندن مداوم سر؛
بوی خاص گوش؛
خارش شدید؛
عدمتعادل؛
حرکتهای غیرمعمول چشم؛
سرخیِ کانال گوش؛
تورم بخش بیرونیِ گوش؛
ترشحات قهوهای، زرد یا خونی.
در مواجهه با چنین نشانههایی، اگر تصور کردید سگ دچار عفونت گوش است، او را نزد دامپزشک ببرید. در بیشتر موارد، تمیزکردن و درمان کانال گوش فورا عفونت را از بین میبرد. اما برای عفونتهای مزمن یا اگر تکانهای شدید سر باعث پارگی رگ در بخش خارجی گوش شود، ممکن است کار به جراحی هم بکشد.
اگر شما و سگتان اهل پیاده روی و گشتزنی در طبیعت هستید، سعی کنید از ریسک کرم های ریه در منطقه خود آگاهی پیدا کنید. این کرم های انگلی مضر، در ریه و نای میزبان خود جای می گیرند و در همانجا تخم گذاری می کنند. هنگامی که از تخم بیرون آمدند لاروها به سمت راه های تنفسی میزبان هجوم میآورند و منجر به نفس نفس زدن حیوان و عوارض تنفسی برای آن می شوند.
همان طور که می دانید سگ ها هر چیزی را که در مسیرشان باشد می خورند و وقتی که آب یا گوشت مرداری را پیدا کنند آن را میخورند و به این صورت ممکن است که کرم ریه را قورت دهند.
اگر شما این علائم را در سگ خود مشاهده کردید یک دامپزشک می تواند از طریق آزمایش مدفوع، رادیوگرافی سینه با اشعه ایکس ، تشخیص مناسب را انجام داده و یک داروی ضد انگل تجویز کند.
متأسفانه، سرطان یکی از قاتلان یا بیماری های اعضای خانواده خزدار ماست. یکی از بهترین راه ها برای تشخیص سرطان به موقع توجه و تماشای تغیرات روزانه حیوان خانگی شما است .
تماشای تغییرات وزن، آرتروز زخم ها و خونریزی از دهان، بینی و گوش و . همگی جز نشانه هایی هستند که با دیدن آن ها باید به دامپزشک مراجعه کرده و حیوان خود را چکاب کنید . اگر بتوانید این بیماری مهلک را زود تشخیص دهید ، درمان های سرطانی می تواند موفقیت آمیز باشد، بنابراین به طور آشکار درباره ی جوانب مثبت و منفی بیماری حیوان خود با دامپزشک صحبت کنید.
فون ویلبراند یک بیماری ارثی است که در نژاد ژرمن شفرد نسبت به دیگر نژادها بیشتر میباشد. این بیماری بسیار شبیه به بیماری هموفیلی در انسان است، این بیماران دارای کمبود گلیکوپروتئین خاصی بوده که به پلاکتها در روند تشکیل ه کمک میکنند که این پروسه در زمان آسیب به عروق خونی کوچک فعال می شود و این بیماران در روند ایجاد ه دچار اشکال هستند.
از علائم این بیماری میتوان به خونریزی زیاد و طولانی در هنگام جراحی، صدمات، کنده شدن ناخن و غیره اشاره کرد. از دیگر علائم این بیماری میتوان به خونریزی های خودبخودی (مثل خون دماغ شدن)، به راحتی کبود شدن نواحی مختلف بدن، وجود خو در مدفوع یا ادرار و خونریزی از لثهها و واژن اشاره کرد.
اصطلاح هیگروما (
hygroma) به هر نوع تورم بافتی مزمن گفته می شود که حاوی مایعات غیر عفونی بوده و توسط بافتی سخت احاطه شده باشد. هیگروما اغلب دراثر فشارهای مداوم به بافت نرم بر روی برجستگیهای استخوانی بدن مانند آرنج دست و یا پاشنهی پا ایجاد میشود و متداول ترین آن، هیگرومای ناحیهی آرنج است که به شکل یک برجستگی در ناحیهی پشتی-جانبی آرنج دیده میشود.
این عارضه اغلب به علت ضربههای مزمن و مکرر به صورت دو طرفه در هر دو دست رخ میدهد و اغلب فاقد درد میباشد و در اکثر سگهای جوان در سنین ۶ الی ۱۸ ماهگی اتفاق میافتد و بروز آن در نژادهای بزرگ متداولتر است. هیگروما ممکن است در سگهای مسنتری که مشکلات عصبی-عضلانی دارند نیز رخ دهد، اما بروز آن در سنین کمتر از ۲ سال متداولتر است.
بیماری نورودرماتیت به نام گرانولومای ناشی از لیسیدن دست و پای سگ هم خوانده میشود. این ناهنجاری پوستی در اثر لیسیدن پنجهها به طور مکرر توسط خود حیوان ایجاد میشود، به طوری که دست یا پای حیوان با لیسیدن بیش از حد و یا حتی گاز گرفتن پنجهها منجر به ایجاد پلاک گرد و زخم ضخیم و سفتی در موضع میگردد که علت آن میتواند ارگانیک یا روانی باشد.
امروزه معتقدند که برای ایجاد این بیماری، مشکلات ارگانیک بیشتر متداول است، مانند: بیماریهای قارچی و باکتریایی، دمودیکوز، تروماهای قبلی، آلرژی (غذایی، آتوپی و گزش کک) و مشکلات مفصلی. برای تشخیص تفریقی ابتدا باید این موارد را رد کرد و بعد به روانی بودن آن فکر کرد. اگر چه اتیولوژی ALD نامشخص است، اما اضطراب ناشی از تنهایی در حیوان باعث میشود که سگ عادت به لیسیدن غیر عادی پنجههای دستش کند. در سابقه بیماری ALD در سگها میتوان مشاهده نمود که حیوان مبتلا اغلب روزها تنهاست. بیماران کلاسیک ALD سگهای بزرگ و فعالی هستند که صاحبانشان مدت زیادی از روز را در منزل نیستند و اغلب سگها در این مدت در خانه تنها هستند.
اینها را معمولا با نام هات اسپات (hot spot) میشناسند، اما اصطلاح پزشکیِ این نقاط قرمز متورم که اغلب روی بدن سگها دیده میشود، درماتیت مرطوب حاد (acute moist dermatitis) است؛ یک عفونت پوستی باکتریایی. هر چیزی که آنقدر پوست سگ را تحریک کند که باعث شود آن را بخاراند یا بجود، ممکن است منجر به درد و خارش در نقاط دردناک یا همان هات اسپات بشود. اگر آنها را درمان نکنیم، ممکن است بهسرعت رشد کرده و بزرگتر هم بشوند.
محل این نقاط قرمز و دردناک میتواند در تشخیص علت به دامپزشک کمک کند. برای مثال ککها ممکن است منبع اصلی هات اسپاتها روی لگن باشند، اما هات اسپاتی که در گوش ایجاد میشود، از مشکلات گوش ناشی شده است.
هات اسپات بسته به شدت و درد ناشی از آن، درمانهای مختلفی دارد، ازجمله تراشیدن و تمیزکردن منطقهی تحریکشده، استفاده از آنتی بیوتیک ها، داروهای ضدالتهاب (NSAIDS)، استروئیدها یا داروهای موضعی.
تب (Fever, Pyrexia) بیشتر بودن غیرعادی دمای خون است. دمای طبیعی بدن سگ ها بین 38.3 تا 38.8 درجۀ سانتیگراد و (معادل101 تا 102 درجۀ فارنهایت) است. اگر دمای بدن سگ بیشتر از 39.4 درجۀ سانتیگراد یا 103 درجۀ فانهایت باشد، میگوییم تب دارد. تب در سگ ها ممکن است به سبب عفونت، گرمای محیط و فعالیت بیش از حد ایجاد شود.
اگر دمای بدن بیشتر از 41.1 درجۀ سانتیگراد (106 درجۀ فارنهایت) باشد، برای جان سگ خطرناک است و باید فورا درمان دارویی شود. تب ممکن است خفیف باشد، مثل آغاز عفونتهای ویروسی (شبیه سرماخوردگی انسان)، یا شدید باشد و منجر به تشنج و از کارافتادگی اعضای بدن شود. دمای طبیعی بدن سگ بین 38.05 تا 39 درجۀ سانتیگراد یا 100.5 تا 102.5درجۀ فارنهایت است، پس دمای بیشتر از 39.4 درجۀ سانتیگراد یا 103 درجۀ فارنهایت را تب مینامیم.
بیماری عفونی پاروو ویروس (Canine Parvovirus) یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که سگها را درگیر میکند.
این ویروس به دو صورت مختلف ظاهر میشود. فرم رایجتر آن، فرم رودهای است که با علائمی همچون استفراغ، اسهال، کاهش وزن و بی اشتهایی (آنورِکسیا) مشخص میشود. فرم کمتر رایج آن فرم قلبی آن است که به عضلات قلب تولههای بسیار کمسن حمله میکند و اغلب نیز منجر به مرگ میشود.
اکثر مواردی که دیده شده است توله سگهایی بین 6 هفته تا 6 ماه بودهاند. امروزه بروز این بیماری با واکسیناسیون زودهنگام در توله سگها کاهش یافته است.
بیماری دیستمپر سگ ها یک بیماری ویروسی خطرناک، کشنده و واگیرداره که هنوز درمانی براش پیدا نشده. این بیماری یکی از مهم ترین عوامل مرگ و میر توله سگ هاست که در ایران هم بسیار شایع هست. بیماری دیستمپر سگ ها و برخی از گونه های حیات وحش (مثل شیر و ببر) رو درگیر میکنه.
عامل این بیماری، ویروسی متعلق به خانواده پارامیکسوویریده است.
بیشترین سگ هایی که در معرض بیماری دیستمپر قرار دارن توله سگ های واکسینه نشده و سگ های بالغ غیر ایمن نسبت به این ویروس هستن.
آرتریت به معنای التهاب مفاصل است که برای سگها یک بیماری دردناک و سخت میباشد. داخل اتصالات مفاصل سگها یک لایه نازک غضروف وجود دارد که اجازه میدهد با کم ترین میزان اصطحکات دو مفصل بر روی یکدیگر بلغزند.
زمانی که سگ دچار آرتریت میشود غضروف مفصل دچار آسیب میشود و در واقع غضروف نازک شده و به مرور از بین میرود با این وضع استخوانهای دو مفصل به روی یکدیگر کشیده میشوند.
این حالت بسیار دردناک میباشد و در گذشت زمان به دلیل ساییدگی بیش از حد دو استخوان بر روی هم استخوان جدیدی در اطراف مفصل ایجاد شده و مفصل سفت و خشک میشود. این حالت یکی از بیماری های سگ به شمار میرود که دژنراتیو مفصل نامیده میشود. به طور معمول آرتریت در سگهای مسن تر رخ میدهد.
چاقی نیز یکی از بیماری های سگ به شمار میرود. این بیماری ناشی از عدم تعادل در مصرف انرژی و کالری زیاد میباشد که زندگی سگ را تهدید میکند. علائم چاقی در سگ را به چند صورت میتوان پیدا کرد. معمولا صاحبان سگها از روی ستون فقرات و همچنین دور کمر سگ متوجه اضافه وزن سگ میشوند. از نشانههای بارز در اضافه وزن سگ به این موارد اشاره میکنیم :
بیماری چاقی در سگ میتواند بیماری های سخت تری را ایجاد کند از جمله این بیماریها سرطان، اختلالات قلب و عروق، مشکلات مثانه، فلج حنجره، دیابت، بالا رفتن کلسترول، آرتروز و . . .
در صورتی که سگ شما به چاقی و اضافه وزن مبتلا است میبایست هر چه سریع تر تغییراتی در رژیم غذاییاش ایجاد کنید. پیاده رویهای طولانی تر و فعالیتهای روزانه را افزایش دهید. رژیم غذایی سرشار از فیبر یک برنامه مناسب برای غذای سگ است.
یکی دیگر از بیماری های سگ نتال است. این بیماری در واقع یک التهاب عفونی از بافتهای اطراف دندان است. نتال زمانی رخ میدهد که پلاکهای دندانی در اطراف لثه و محل اتصال دندان به لثه جمع شود.
در صورت عدم درمان عفونت این بیماری شدید شده و در تمام سطح دندان پخش میشود. این حالت سبب از بین رفتن استخوان فک شده و دندان به مرور زمان شل میشود و احتمال از بین رفتن دندان بسیار زیاد میشود. دو سوم از سگهای بالای سه سال از این بیماری رنج میبرند. این بیماری یکی از شایع ترین بیماری های در سگهای خانگی است.
ویروس های لیفموسیس تیس Lymphocystis Virus این ویروس در برخی از خانوادههای ماهیها بیماری ایجاد می کند.
ویروس VHS- این ویروس ایجاد بیماری خونریزی عفونی ویروسی می کند. در برخی از گونه های ماهیهای آکواریومی دیده می شود.
ویروس IPN-این ویروس باعث سیاه شدن پانکراس می شود.
ویروس Papilloma- این ویروس سبب ایجاد تومورهای گل کلمی شکل در ماهیها می شود.
اگرجه انواع دیگری از بیماری های ویروسی در ماهیهای شناخته شده است. با وجود این در ماهیهای آکواریومی کار کمتری صورت گرفته است. تعداد کمی از ویروس های بیماری زا در ماهیها شناخته شده اند که میتوان گفت تقریبا همه آنها از ماهیهای تجارتی به ماهیهای زینتی سرایت نموده اند.
اولین ویروسی که در ماهیهای زینتی شناسایی گردید، ویروس مولد بیماری لیفموسیس تیس ((Limphocystis بود. این ویروس و سایر ویروسها، نه شامل قوانین جانورشناسی و نه نامگذاری گیاهی می باشند.
این بیماری حدود 90 سال است که به دلیل اثرات عجیبی که روی سلول زنده میگذارد، شناسایی گردیده است. سلولی که آلوده می شود گاهی ممکن است حجم آن تا 100.000 برابر افزایش یابد. پس از آن زخمهایی ایجاد می شود که ساختار و بافتی شبیه تمشک دارد. این ساختار به دلیل آلوده شدن چندین سلول مجاور هم ایجاد می شود.
بیماری لیمفوسیس تیس با برجستگی های تمشک مانند در نوعی ماهی
این ویروس اولین بار در ماهی سیکلید Cichlasoma synspilum در گوآتمالا پیدا شد. بدون شک وقتی ویروسی در یک ماهی ایجاد بیماری می کند، میتواند ماهیهای دیگر را نیز بیمار کند. آکواریوم دارها بایستی مواظب ایجاد این برجستگی ها در سطح بدن ماهیهای خود باشند.
تاکنون داروی مناسبی برای مداوای بیماریهای ویروسی شناسایی نگردیده است. سلولهای غیرآلوده هم ممکن است دارای ویروس باشند ولی هنوز شرایطی برای نشو و نمای آن ایجاد نگردیده است. به هرحال بایستی در نظر داشت که بیماریهای ویروسی را نمیتوان با دارو مداوا نمود و فقط بایستی با کنترلهای بهداشتی، از آلوده شدن ماهیها جلوگیری نمود.
بیماری های ویروسی ماهی آکواریومی :
ویروسها میکروبهای بسیار ریزی هستند که اندازه آنها کمتر از 0.3 میکرون است. این عوامل بیماری زا، درون سلولهای زنده زندگی می کنند و امکان کشت آنها به گونه ای که برای باکتریها انجام می شود وجود ندارد و تنها میتوان آنها را درون سلولهای زنده کشت داد.
بیماری های ویروسی یکی از بیماری ماهی های آکواریومی هستند. به دلیل اندازه خیلی ریز، امکان دیدن آنها با میکروسکوپهای معمولی وجود ندارد و حتما بایستی آنها را با میکروسکوپهای الکترونیک مشاهده نمود. امکان جداسازی آنها از باکتریها با روش فیلتر کردن مخصوص وجود دارد.
عامل ایجاد این بیماری که از بیماری ماهی های آکواریومی است، پلیستوفورا هایفسوبرای ((Plistophora hyphessobryconis است که نوعی تک یاخته اسپوردار است. این انگل علاوه بر ماهی تترای نئون، گونه های نزدیک به آن را هم آلوده می سازد. انگل در مواردی که بین تارهای عضلانی دیده می شود دارای شکل کروی است و قطر آن حدود 30 میکرون است و گاهی در دسته های 30تایی دیده می شوند.
اگر این انگل پاره شود، داخل آن پر از اسپورهای ریزی است که قطر آنها 5 میکرون است. پس از ترکیده شدن انگل، اسپورها خارج می شوند و به بخشهای دیگر بدن سرایت کرده و آنها را آلوده می سازند.
عامل مولد بیماری ممکن است از بدن ماهی وارد آب شده و از راه دستگاه گوارش، وارد بدن ماهی سالم شده و آن را آلوده سازد. ممکن است تخمدان ماهی نیز آلوده گردد. امکان جابجایی انگل از طریق حمل و نقل به ویژه حمل و نقل انواع ماهی تترا هم وجود دارد.
در ماهی تترای نئون آلوده ابتدا بدن کمرنگ می شود و در ناحیه دمی و پشت ماهی لکه های روشن یا سفید ظاهر شده و ممکن است نوار قرمز روی بدن آن کلا ناپدید شود.
ماهی آلوده اگر در شرایط نامناسب نگهداری شود، زخمهای روی بدن آن ممکن است از پوششی کپسول مانند احاطه گردد و ماهی در چنین حالتی ممکن است مدتها به حیات خود ادامه دهد. در شرایط ناسب، پی اچپ بین 5 تا 6 و آب نرم فاقد کلسیم زیادی، عامل بیماری نمی تواند دوام پیدا کند.
در شرایط آب سخت و قلیایی، دوام و ازدیاد عامل بیماری بیشتر می شود. برای مداوای این بیماری، تاکنون داروی خوب و مناسبی شناخته نشده است.
بیماری ماهی آکواریومی ناجور شدن یا خال خالی شدن پوست :
عامل اصلی ایجاد این بیماری که یکی از بیماری ماهی های آکواریومی است، باکتری پسودوموناس فلورسنس Peseudomonas fluorescens است. علامت بالینی آن ایجاد لکه های متمایل به سفید و یا خونین روی بدن ماهی و باله های آن می باشد.
برای مداوای این بیماری ماهی های آکواریومی داروی مناسبی شناخته نشده است. باکتری پسودوموناس می تواند در محیطی که آنتی بیوتیک در آن است زنده بماند. گورامی ها و سایر ماهیهای لابیرنت دار، بیشترین ماهیهایی هستند که به این بیماری مبتلا می شوند. برای مداوای گورامی های بیمار، درجه حرارت بالا (32 درجه سانتیگراد) و حمام آب نمک 5 درصد برای 2 ساعت مناسب می باشد.
بیماری ماهی آکواریومی بیرون زدگی فلس ها Scale protrusion :
این بیماری که یکی از بیماری ماهی های آکواریومی است، به وسیله باکتریهای Bacterium lipidorthosae و Vibrio piscuim ایجاد می شود، گهگاه در ماهیهای آکواریومی آب شیرین دیده می شود. در ماهی آلوده، همه فلسهای بدن شروع به بلند شدن کرده و بیرون زده می شوند.
ماهی بیمار حرکت کند دارد و دفعات تنفس آن زیاد می شود. دم آن حالت فلجی پیدا می کند و ماهی اکثرا در مجاورت سطح آب می ماند.
معالجه این بیماری ماهی های آکواریومی بایستی بلافاصله پس از آغاز ماندن ماهی در سطح آب شروع شود. مداوا را میتوان با حمام تتراسیکلین به نسبت 60 میلیگرم در هر لیتر آب انجام داد ولی ممکن است موثر نباشد.
اگر معالجه با تتراسیکلین جواب مناسب نداد میتوان در هر لیتر آب آکواریوم 150 میلیگرم کریستال دی کرمات پتاسیم و 2 قاشق چایخوری نمک اضافه کرد و مداوا را به مدت دو هفته ادامه داد. پس از آن بایستی آب آکواریوم کاملا عوض شود.
عوامل مختلی ممکن است نقش در آب آوردگی شکم داشته باشند. این بیماری یکی از بیماری ماهی های آکواریومی است. در برخی از ماهیها این بیماری ممکن است عامل ویروسی داشته باشد که معمولا بعداز آلودگی باکتریایی، ماهی را آلوده می سازد.
بطور قاطع نمیتوان گفت که در ماهیهای آکواریومی چه عاملی نقش عمده را در بروز این بیماری دارد. علامت بالینی آن بزرگ شدن شکم و بلند شدن فلسها می باشند. عامل اصلی مولد این بیماری در ماهیهای آکواریومی پسودوموناس پونکتاتا ((Pseudomonas punctate است.
برای مداوای آن میتوان از انواعی از آنتی بیوتیکها مانند پنی سیلین و اورومایسین بصورت حمام استفاده نمود. اورومایسین را میتوان به میزان 250 تا 500 میلیگرم در 5 لیتر آب حل نمود و ماهی را تا حصول حالت مناسب در آن نگه داشت.
بیماری ماهی آکواریومی بیرون زدگی چشم ماهی Exophthalmia :
عوامل گوناگونی ممکن است باعث بیرون زدگی چشم ماهی که یکی از بیماری ماهی های آکواریومی است، گردند که می توانند شامل صدمات مکانیکی، ویژگیهای شیمیایی آب، سل ماهی، کمبود برخی مواد معدنی و یتامین ها و غیره باشند. باتوجه به زیاد بودن عوامل ایجادکننده، مداوای بیماری تاحدودی سخت است، مگر اینکه عامل موثر در به وجود آمدن بیماری شناخته شده باشد.
گاهی بیرون زدگی چشم در حدی است که بیننده فکر می کند چیزی از داخل چشم باعث بیرون زدگی آن شده است. در مواردی که مواد اولیه غذایی یا باکتریها نقش در ایجاد این بیماری ماهی های آکواریومی دارند، معمولا هر دو چشم بیرون زده می شوند ولی گاهی هم ممکن است بیماری تنها در یک چشم دیده شود.
باتوجه به چندگانگی عوامل موثر در بیماری، مداوای آن چندان ساده نیست و تاکنون داروی موثری برای معالجه آن شناخته نشده است.
باکتری ایجادکننده بیماری بیرون زدگی چشم احتمالا گونه ای از جمس پسودوموناس به نام علمی Pesudomonas است که تاکنون برای مداوای آن هم دارو یا آنتی بیوتیکی شناخته نشده است.
علاوه بر این باکتری، ممکن است باکتری های ایکتیوفونوس هم در بروز این بیماری نقش داشته باشند. گاهی این باکتری ها ممکن است تولید حباب هوا در چشم ماهی نمایند که با دقت میتوان آن را تشخیص داد. در هرحال برای مداوای آن هم دارویی مشخص نشده است. بهترین کار این است که ماهی که دچار این بیماری شده است از آکواریوم خارج و معدوم گردد.
بیماری ماهی آکواریومی سل ماهی Tuberculosis:
بیماری سل ماهیها توسط باکتریهای جنس مایکوباکتریوم ((Mycobacterium ایجاد می شود که نزدیکی زیادی با عامل ایجاد سل در انسان دارند. این بیماری اگرچه در طبیعت بین ماهیها خیلی نایاب است ولی در آکواریوم گسترش زیاد دارد.
جالب توجه این که در اکثر ماهیها، در بسیاری از موارد بیماری کشنده ای به حساب نمی آید. اسپورهای باکتری در بدن ماهی بصورت دانه های گره مانند کپسول شده در می آید و تا وقتی که شرایط زیست برای ماهی مناسب می باشد بصورت تمون می ماند.
اگر ماهی به هر دلیل ضعیف شود که عامل آن ممکن است تغییرات ویژگیهای آب و یا بیماری باشد، گرهها شکافته می شوند و باکتریهای حاصله رشدونمو کرده، اثرات بیماری ظاهر می شوند و سرانجام باعث مرگ ماهی می شوند.
کج شدن ستون فقرات ماهی آلوده به بیماری سل
کج شدن ستون فقرات ماهی آلوده به بیماری سل
علائم بالینی آن از دست دادن اشتها، تنبلی، لاغری پیشرونده و در نهایت مرگ و میر است. در ماهی تترا ایجاد لکه های زرد در پایه ساقه دمی، علامت اصلی این بیماری است.
مداوای آن در ماهیها، همانند مداوای بیماری سل در انسان است. داروهای لازم را معمولا آکواریوم فروشیها ندارند و بایستی از رودخانه ها و یا داروخانه های دامپزشکی تهیه گردند. انواع داروهای ایزونیازید ((isoniyazid و ریفامین ((rifampin هر دو برای مداوای این بیماری در ماهیها موثر هستند. ایزونیازید بایستی به میزان 250 میلیگرم به ازاء هر 5 لیتر آب آکواریوم ریخته شود و مداوا یک ماه و ترجیحا دو ماه ادامه یابد.
مداوا را میتوان از راه اضافه کردن ریفامین به غذا هم سرعت بخشید. اگر به غذای ماهی که از جگر گوساله و سریال چاودار درست شده است (عمادیف 1387) به هر 300 گرم آن 50 میلیگرم ریفامین اضافه می شود و غذا منجمد گردد و روزانه به ماهی بیمار داده شود، بیماری سریعتر برطرف می شود. از آنجا که امکان سرایت بیماری سل از ماهی به انسان وجود دارد، بایستی هنگام کار با آکواریوم محتوی ماهی مسئول، دقت کافی به عمل آید تا بریدگی و زخم در دست وجود نداشته باشد.
بیماری ماهی آکواریومی پوسیدگی دم و باله :
این بیماری بین کارشناسان و متخصصین بیماریهای ماهی، نامهای گوناگونی دارد. از آن جمله میتوان به نامهای بیماری مولی سیاه، بیماری قارچی پوست و بیماری قارچی دهان اشاره نمود. اگرچه ظاهرا آن شباهت به بیماریهای قارچی دارد، ولی عامل ایجاد آن قارچ نیست.
پوسیدگی دم و باله
پوسیدگی دم و باله
این بیماری توسط باکتریهای مخاطی و لجن از جمله Flexobacter columnaris ایجاد می شود و عمدتا ماهیهای زنده زا را آلوده می سازد. در ابتدای تاول های سطحی با رنگ آبی متمایل به سفید در اطراف دهان و روی سطح باله ها و بدن به وجود می آید. با پیشرفت بیماری و افزایش باکتریها، در روی بدن خطوط های سفید نخ مانندی ظاهر می شود.
وقتی پوست ماهی آلوده می شود، فلس ها روی قسمت آلوده می افتند. در مواقعی که آلودگی شدید می شود، چند لکه وصله مانند مو مانند روی بدن ماهی را می پوشانند. باله ها بسته و سائیده می شوند و ماهی ضعیف شده و شروع به لرزیدن می کند ودر نهایت می میرد. هرچه زودتر بیماری مورد توجه و مداوا قرار گیرد، بهبودی زودتر و بهتر حاصل می شود. تعویض آب در خیلی موارد ممکن است باعث ضعیف شدن و کاهش مقاومت ماهی در مقابل آلوده شدن به این باکتریها باشد.
داروی مناسب برای مداوای آن فوراناس ((Furanace به میزان 5 میلیگرم به ازاء هر 50 لیتر آب آکواریوم است. اثر دارو در آب پس از 3 روز از بین میرود. مداوا بایستی هر 3 روز یکبار و کلاً 3 مرتبه در عرض 9 روز ادامه یابد. هربار بایستی پیش از دادن دارو، قسمت عمده ای از آب آکواریوم عوض شود.
بیماری ماهی های آکواریومی پوسیدگی باله ها و بدن :
این بیماری که در آن باله ها و بدن پوسیدگی حاصل می کنند، توسط گروهی از آغازیان (Protozoans) مانند گونه های تریکودینا ((Trichodina ایجاد می شود. تشخیص آن از روی لکه های وصله مانند و نامنظم متمایل به سفیدی که روی سر و پشت ماهی آلوده ظاهر می شود، عملی می باشد. وقتی آبششها به شدت آلوده می شوند تنفس تند می شود و ماهی به سطح آب برای گرفتن هوا و تامین اکسیژن می آید. پوسیدگی باله ها ممکن است تا حد ناپدید شدن آنها ادامه یابد.
برای مداوای آن بایستی به همه ماهیهای آکواریوم و یا مخزنی که ماهی آلوده در آن است حمام آب نمک 3 درصد (30 گرم در لیتر) داده شود تا وقتی که ماهیها به حالت آرامش برگردند. بدیهی است ابتدا بایستی روی یکی دو ماهی برای آزمایش زمان ماندگاری در آب نمک آزمایش شود. سپس مداوا برای همه آنها اعمال گردد. انواع گربه ماهیهای آلوده را میتوان در محلول 120 میلیگرم کریستال کی نین ((quinine در هر 5 لیتر آب تا حصول آرامش حمام داد. سپس بایستی کل آکواریوم به مدت 24 ساعت با آب نمک غلیظ ضدعفونی شود.
معرفی نژاد سگ ایردل تریر
مانند اکثر تریرها ، ریشه ایردل در جزایر بریتانیا است. همانطور که از نام آن پیداست ، این نژاد در دره رودخانه آیر از یورکشایر و در فاصله کمتر از صد مایل با مرز اسکاتلند سرچشمه گرفته است.
قد سگ های نر 23 سانتی متر و حدود 50 تا 65 پوند وزن دارند. ماده ها کمی کوتاه تر هستند و وزن آنها 40 تا 55 پوند است.
خز های تیره و محکم ، نژاد سگ تریر ایردل یک سگ متوسط است و دارای یک بدن بسیار قوی و متناسب است. برای وزنی که بین 20 تا 25 کیلوگرم باشد ، "کل بدن آنها" در ضخامت های مختلف به طور متوسط 57-59 سانتی متر است. سر این سگ کشیده و موازی ساخته شده است و گوش ها به شکل "v" که به صورت جانبی و متناسب با اندازه از دو طرف ایجاد می شود ساخته شده است. . پوشش خارجی خز معمولاً سیاه و قهوه ای مایل به زرد است و خز های ضخیم و کوتاه دارد. با رنگ های استاندارد بر روی پوشش که شامل: رنگ قهوه ای که بر روی سر و گوش قرار دارد ، سفید روی پاها ، سیاه و خاکستری تیره در سایر قسمت های بدن. به یاد داشته باشید که خز سگ ایردل تریر را باید به صورت دستی "ساده" بکشید ، خیلی خوب شستشو دهید تا جایگزین طبیعی زیرین را تسهیل کند تا از ریزش مو در محیط خانه جلوگیری کند.
بسیاری از بیماریهای دستگاه گوارش توسط ارگانیسمهای infective ایجاد نمیشوند. علل آنها شامل پرخوری، خوردن غذاهای ضعیف یا غیرقابل هضم، مواد شیمیایی، انسداد ناشی از بلعیدن اشیا خارجی، و یا آسیب به سیستم گوارشی است. بیماری دستگاه گوارش نیز میتواند ناشی از نقص آنزیم، آسیب به دستگاه گوارش ( مانند زخم معده یا التهاب )، یا نقصهای مادرزادی باشد. علایم دستگاه گوارش مثل استفراغ و اسهال هم ممکن است به خاطر بیماریهای دیگری نظیر کلیه، کبد، و یا غده آدرنال رخ دهد. علل چندین بیماری از جمله پیچش شکم ( پیچخوردگی معده ) در سگها مشخص نیست. در بیماریهای noninfectious دستگاه گوارش، معمولا تنها یک حیوان در یک زمان تحتتاثیر قرار میگیرد؛ استثناها در ارتباط با مصرف بیش از حد غذا یا سموم نیز وجود دارند.
حذف علت بیماری، هدف اولیه ی درمان در دامپزشکی است، با این حال، بخش عمدهای از درمان ها اغلب به از بین بردن علائم بیماری میپردازند و قصد دارند درد و اختلالات را تسکین دهند.حذف علت بیماری شامل داروهایی است که باکتریها یا انگلهایی که موجب این بیماری شده اند را از بین میبرند.
استفاده از داروها برای درمان اسهال و یا یبوست ، بسته به موارد خاص انجام میشود. اگرچه ممکن است چنین داروهای انتخابی منطقی به نظر برسند، اما در هر شرایطی مفید نیستند. برای مثال، اسهال در واقع میتواند یک مکانیزم دفاعی برای حیوان باشد و به آن کمک میکند که ارگانیسمهای مضر و سموم آنها را حذف کند. علاوه بر این ، داروهای موجود ممکن است همیشه نتایج ثابتی نداشته باشند.
بیماریهای لثه و بافت های اطراف دندان وخود دندان مشکلی بسیار شایع در حیوانات خانگی است که بیش از 85 در صد سگها و گربه های بالای 4 سال معمولا به این بیماری ها مبتلا میشوند. مورد جالب توجه اینکه معمولا سگ و گربه دچار کرم خوردگی شبیه به انچه که در انسانهاست نمی شوند.بیشترین علت به وجود امدن بیماری های دندان وبافتهای اطراف ان در حیوانات،عدم رعایت بهداشت دهان ودندان و تجمع جرم بر روی دندان ها میباشد.
بیماریهای بافتهای اطراف دندان با تشکیل پلاک شروع می شوند."پلاک" یک پوشش شفاف و ج مانند بر روی دندانها و لثه است که مانند تارعنکبوت بزاق ،باکتری و خرده باقی مانده غذاها را در خود نگاه میدارد.اگر پلاک از بین نرود (در اثر مسواک نزدن) ،مواد معدنی داخل غذای جویده شده به صورت لایه لایه بر روی هم انباشته و تبدیل به رسوب سختی بر روی دندانها میشود که به ان" جرم دندان"(کثیفی قهوه ای تا زرد پررنگ روی دندان) میگویند.این جرم دیگر توسط مسواک زدن از بین نمیرود و تنها به وسیله جرم گیری برداشته میشود.
فون ویلبراند یک بیماری ارثی است که در نژاد ژرمن شفرد نسبت به دیگر نژادها بیشتر میباشد. این بیماری بسیار شبیه به بیماری هموفیلی در انسان است، این بیماران دارای کمبود گلیکوپروتئین خاصی بوده که به پلاکتها در روند تشکیل ه کمک میکنند که این پروسه در زمان آسیب به عروق خونی کوچک فعال می شود و این بیماران در روند ایجاد ه دچار اشکال هستند.
از علائم این بیماری میتوان به خونریزی زیاد و طولانی در هنگام جراحی، صدمات، کنده شدن ناخن و غیره اشاره کرد. از دیگر علائم این بیماری میتوان به خونریزی های خودبخودی (مثل خون دماغ شدن)، به راحتی کبود شدن نواحی مختلف بدن، وجود خو در مدفوع یا ادرار و خونریزی از لثهها و واژن اشاره کرد.
بیماری بیرون زدگی دیسک بین مهره ای، متداول ترین عارضه عصبی در دام های کوچک بوده و در هفتاد درصد مواقع در فواصل بین مهره ای مابین مهره یازدهم سینه ای تا مهره دوم کمری رخ می دهد. در این بیماری دیسک بین مهره ای به دلیل نامعلومی دچار تغییر ساختار شده، از محل طبیعی خود که در مفاصل بین مهره ایست بیرون زده به ساختارهای عصبی مجاور فشار وارد می کند.
التهاب و تغییراتی که در بافت عصبی متعاقب این فرآیند رخ می دهد، علائمی عصبی به دنبال خواهد داشت. اغلب صاحب حیوان به دلیل ظهور علائمی مانند درد پشت و کمر و درجات مختلفی از لنگش و یا حتی فلجی، به دامپزشک مراجعه می کند. هر قدر سرعت پیشرفت بیماری بیشتر باشد، به دلیل تخریب بیشتر، پیشگویی درمان ضعیف تر خواهد بود. گاهی ممکن است صاحب سگ درد ناحیه پشتی و یا کمری حیوان را با دل درد اشتباه بگیرد. علائم عصبی بسته به محل رخداد و درجه بیماری می تواند پیش رونده و یا ثابت باشد. گاهی نیز بهبودی خود به خودی رخ می دهد اما در نهایت ممکن است با بیرون زدگی بیشتر دیسک، بیماری با علائم شدیدتر عود کند.
این عارضه به دلیل تکامل غیر عادی مفصل اتصال دهنده استخوان ران به لگن به وجود می آید و ممکن است باعث دررفتگی ناقص و یا حتی کامل سر استخوان ران از لگن در سگ های جوان، و در ادامه تخریب مفصل و عوارض شدیدتر در سگ های مسن تر شود. فاکتورهای متعددی می توانند در ایجاد این بیماری نقش داشته باشند که از این میان می توان به فاکتورهای وراثتی و نیز فاکتورهای محیطی اشاره کرد.
به هر حال، فاکتورهای ژنتیکی، نقش اولیه و مهمتری را ایفا می کنند و عوامل محیطی، مانند رشد سریع حیوان و وزن گیری با سرعت بالا به دلیل دریافت غذای زیاد، در شکل گیری چنین مفصل معیوبی موثر خواهند بود. همچنین التهاب های مفصلی به همراه عفونت مایع مفصلی که در بسیاری موارد، متعاقب ضربه های خفیف اما مداوم به مفصل ایجاد می شوند، ممکن است از عوامل به وجود آورنده چنین عارضه ای باشند. از مهمترین علل درد حیوان که باعث می شود حیوان تمایل و توان فعالیت بدنی زیاد را نداشته باشد، کشیدگی رشته های فیبروز کپسول مفصلی، در نتیجه دررفتگی ناقص مفصلی است که مسلماً باعث ایجاد درد شدید و متعاقب آن لنگش حیوان خواهد شد
عامل بوجود آورنده این بیماری، تک یاخته ای بنام توکسوپلاسما گوندی است که در انسان، حیوانات خونگرم و پرندگان توانایی ایجاد بیماری را دارد. این تک یاخته درتمام نقاط دنیا گسترش یافته است.
پرهیز کودکان، بالغین و ن آبستن از تماس با گربه های آلوده و ولگرد، خاک (آلوده) و گوشت خام.
استفاده از غذاهای کنسرو شده، خشک و کاملا پخته برای گربه های خانگی، مراجعه منظم به دامپزشک برای برنامه های پیشگیرانه انگلی، تمیز کردن روزانه لانه و محل خواب گربه، استفاده ار دستکش و ماسک در حین نظافت لانه.
استفاده از دستکش برای تمیز کردن سبزیجات و گوشت خام، ضدعفونی کردن کلیه وسایل در تماس با سبزیجات و گوشت خام.
عامل این بیماری باکتری باسیلی شکل به نام لپتوسپیرا میباشد. این بیماری به عنوان یکی از گسترش یافتهترین بیماریهای زئونوز (مشترک بین انسان و دام ) مورد توجه قرار می گیرد.
در سگها معمولاً می توان بیماری را به دو شکل حاد و تحت حاد مشاهده کرد. در موارد حاد علائمی مثل تب بالا، عدم توانایی در حرکت و مرگ سریع که در اثر خونریزی داخلی رخ میدهد و در حالت تحت حاد یرقان شدید، مدفوع خونی و ادرار یرقانی مشاهده میشود.
اولویت اول در مواجهه با یک حیوان که دچار شکستگی است و تاریخچهای هم از علت ایجاد شکستگی در دست نیست، کنترل هوشیاری، تنفس، فشار خون و خونریزی بیمار است. پس اگر بیمار بیهوش است، نفس نمیکشد یا اختلالی در تنفس دارد، نبض وی ضعیف شده یا نمیزند و یا اگر خونریزی از زخم دارد اول باید به این مشکلات رسیدگی شود و پس از آن اقدامات اولیه در مورد شکستگی صورت گیرد.
وقتی مطمئن نیستید که آیا اندام مورد نظر شکسته است یا خیر با آن مانند یک اندام شکسته رفتار کنید. با دیدن علائم زیر به شکستگی مشکوک میشویم: تغییر شکل اندام-تورم در اندام- بیرون زدگی استخوان شکسته از پوست (در برخی موارد استخوان شکسته از پوست بیرون نمیباشد)- درد شدید استخوان وقتی با دست یا انگشت بر روی آن فشار میآورید-حیوان نمیتواند بطور ارادی اندام خود را حرکت دهد-حرکت غیر طبیعی یا صدای غیر طبیعی در اندام. اندام آسیب دیده را فقط در موارد ضروری حرکت داده و از حرکت دادن بی مورد و مکرر آن اجتناب کنید. بنابراین اندام مشکوک به شکستگی باید بیحرکت شود. هدف از بی حرکت کردن اندام شکسته : کاهش درد بیمار و ممانعت از بیشتر شدن آسیب اندام می باشد.
پس از گذشت یک سال از زمان تولد گربه از او آزمایش خون بگیرید زیرا این نژاد مستعد ابتلا به بعضی بیماری های خاص هستند و تشخیص زود هنگام کلید درمان این بیماری ها بصورت موثر است .
گربه های یک نژاد یا نژادهای ترکیبی هر دو درجه و میزان متفاوتی از بیماری ها و مشکلات سلامتی را بر اساس ژنتیک و طبیعت شان تجربه می کنند .
قد رگدال ها ی نر بین 40 تا 66 سانتی متر و قد رگدال های ماده 38 تا 58 سانتی متر است . با توجه به اسم گربه های رگدال ممکن است شما به اشتباه افتاده و انتظار یک گربه کوچک و مینیاتوری را داشته باشید در صورتی که آنها در میان سایر نژادها بزرگترین جثه را دارند . آنها معمولا سایز بزرگ به همراه بدنی عضلانی دارند و بدلیل نداشتن لایه موی زیرین ریزش موی کمتری دارند اما در فصول سرد طاقت سرما را ندارند . وزن گربه های ماده این نژاد حدود 10 الی 15 پوند و نرها 15 پوند که ممکن است حتی تا 20 پوند هم افزایش داشته باشد یک رگدال با اندامی متوسط بین 8 تا 10 پوند وزن دارد .
این عارضه که با نام ماستوسیتوز پوستی هم شناخته می شود بدلیل تجمع نوعی از گلبول های سفید در پوست ، کبد ، لگن ، ستون فقرات و گره های لنفی ایجاد می شود . این عارضه ی پوستی بسیار نادر است و فقط در انسان ها ، اسفینکس ها و نژاد گربه دِوون رِکس گزارش شده است . نشانه های این عارضه در سنین کم شروع به نمایان شدن می کند . بارز ترین نشانه این عارضه ، ضایعات پوستی رنگدانه دار ( دانه های قرمز ) است که احساس خارش ادر گربه ایجاد می کند . تشخیص نهایی توسط بیوپسی و تجزیه و تحلیل هیستوپاتولوژیک پوست حاصل خواهد شد .
میوپاتی ارثی بیماری گربه های اسفینکس است که به ضعف عضلانی تعمیم یافته توسط نقصی در مکانیزم انتقال سلول های عصبی به ماهیچه ها ایجاد می شود . گربه های مبتلا به این عارضه ممکن است بخاطر ضعف عضلات قادر به راه رفتن و حرکات معمولی نباشند . به راحتی خسته می شوند و ممکن است دچار لرزش عضلانی و غش کردن شوند .
این علائم ممکن است بیشتر خود را در دوران استرس ، هیجان یا دوران نقاهت از یک بیماری بروز دهد . نشانه های ضعف عضلانی از هفته سوم تا هفته 23ام ممکن است نمایان شوند و به مرور زمان شدید تر می شوند . برخی گربه ها ممکن است دچار مشکل در بلع شوند و یا درصورت عدم تغذیه یا خفگی حین بلعیدن از پای در بیایند .
در این عارضه ماهیچه دیواره قلب ( معمولا بطن سمت چپ ) قطر غیر عادی پیدا میکند. این بیماری معمولا در گربه های میان سال تشخیص داده شده است. از علائم این بیماری میتوان به ناتوانی در تحرک ، خس خس کردن در نفس کشیدن ، بی اشتهایی ، نبض ضعیف و رخوت اشاره کرد . طول عمر گربه ها با این عارضه قلبی از 3 ماه تا 3 سال ( در بهترین شرایط درمانی ) تخمین زده می شود .
کاردیومیوپاتی میان تمام نژاد های گربه ها رایج است . یک تصویر اکوکاردیوگرام می تواند نشان دهد که آیا اسفینکسی که قصد بعهده گرفتن سرپرستی آن را دارید مبتلا به این عارضه هست یا خیر . حتی اگر گربه تان سالم باشد هیچ تضمینی نیست که این عارضه در آینده دامن گیر این موجود دوست داشتنی نشود .
درست مانند ما انسان ها ، همه ی گربه ها نیز مستعد ابتلا به بیماری های ژنتیکی و خاص هستند. هر پرورش دهنده ای که ادعا کند که نژادهایش هیچ بیماری یا مشکل ژنتیکی ندارد یا اطلاعات کافی ندارد یا قطعا سعی در پنهان کردن حقایق دارد. اسفینکس در کل نژاد سالمی ست اما ممکن است مبتلا به چند عارضه مشخص مانند کاردیوموپاتی هیپرتروفیک یا بیماری عصبی میوپاتیِ ارثی یا برخی بیماری های پوستی شود . همچنین چشمان درشت این نژاد مستعد انواع عفونت و التهاب است .
به همین دلیل برایش خاک گربه ای تهیه کنید که گرد و غبار کمتری داشته باشد . همچنین گزارش شده که نژاد گربه های بی مو از جمله اسفینکس ها مستعد زرد شدن دندان اند . این نژاد بدلیل عدم وجود پوشش بروی پوستش باید از تابش مستقیم آفتاب به دور باشد . برای تهیه ضد آفتاب مناسب گربه ها با دامپزشکتان م کنید .
گربه نژاد اِسفینکس که با نام های گربه و گربه بی مو نیز شناخته می شود مثال خوبی از نژادهایی ست که سبب بوجود آمدن آنها تنها یک اتفاق بوده – جهش ژنتیکی . البته این نژاد تنها نمونه از جهش ژنتیکی منجر به بی مو شدن گربه ها نیست و در مکزیک هم چند نمونه گربه بی مو در اواخر قرن 20 وجود داشتند که البته به نژاد کنونی اسفینکس مربوط نمی شوند . اوایل دهه 60 میلادی ، دو دسته گربه بی مو که در آمریکای شمالی کشف شده بودند پایه ی شروع تحقیقات و پرورش این نژاد شدند . به گفته انجمن بین الملی گربه ، این نژاد که در اصل به " گربه کانادایی بی مو " شناخته شده ، به " اسفینکس " تغییر نام داد . دلیل نامگذاری گربه ی غیر عادی "اسفینکس" ، اشاره ای ست به مجسمه عظیم ابوالهول ، در کویر مصر ، که در طول زمان با باد و دانه های شن سیقل خورده است
آن ها مانند پرشین ها و سیامی ها در مقایسه با بقیه نژاد ها از طول عمر زیادی برخوردار هستند و می توانند تا 15 سال یا حتی بیشتر زنده بمانند . تنها نژاد , تعیین کننده داشتن عمر طولانی نیست بلکه انجام ورزش کافی و رعایت رژیم غذایی مناسب نیز در این امر تاثیر به سزایی دارد . به یاد داشته باشید که اضافه وزن ازعمر گربه تان کم می کند
در پزشکی از این اختلال با عنوان CUTANEOUS ASTHENIA سستی و ضعف پوست یاد می شود که همچنین به سندروم ehlers-danlos نیز ارجاع داده می شود . طبق مطالعات و آزمایش های انجام شده به دلیل کمبود کلاژن و پروتئینی که مسئول فراهم کردن حالت ارتجاعی و استحکام پوست و رباط ها است این بیماری ایجاد می شود . پرورش دهندگان معتبر در تلاش اند تا این اختلال ژنتیکی را از بین ببرند . از آنجایی که تشخیص از طریق آزمایش های DNA مخصوص این بیماری در دسترس نیست . تنها پرورش دهندگان قادر به حذف گربه هایی که تحت تاثیر بیماری قرار می گیرند هنگام بروز علائم از برنامه پرورشی می باشند .
از طریق مشاهده علائمی از جمله کشیدگی بر روی پوست گربه و مشاهده میزان حالت ناخوشایند در او می توان بیماری را شناسایی کرد .با استفاده از یک میزان اندازه گیری به نام شاخص ارتجاعی پوست می توان میزان کشیده شدگی پوست گربه و این بیماری را شناسایی کرد . این بیماری کم کم منجر به در رفتگی و جا به جا شدن مفاصل خواهد شد و درد شدید خواهد شد زیرا رباط هایی که مسئول نگهداشتن مفصل در جای خود است دیگر قادر به انجام این کار نیستند . بر اساس آمار به دست آ مده بیشتر گربه هایی که از این بیماری رنج می برند توسط انسان ها می میرند تا به درد و رنج شان پایان داده شود .
نشانه های ظاهری و فیزیکی از جمله علائمی هستند که میتوانند به کنترل وزن در سگ ها و گربه ها کمک کنند پس اگر به این علائم دقت داشته باشید، همیشه وزن ایده ال در سگ ها و گربه ها را تجربه خواهید کرد.
برای مثال میتوانید برای درک لاغر و یا چاق شدن گربه ها از روش لمس دنده های آنها استفاده کنید؛
این روش بدین صورت است که انگشتان خود را روی شکم و سینه گربه قرار دهید؛ به طوری که بتوانید دنده ها را احساس کنید، اگر دنده گربه شما بیش از حد برجسته است، بدین معنی است که او لاغر و کم وزن میباشد.
در صورتی که دنده های گربه با چربی های نرمی پوشانده شده و نمیگذارد شما به دنده ها دست پیدا کنید، این بدین معنی است که اضافه وزن دارد و اتفاق چاق شدن گربه ها برای حیوان شما نیز رخ داده است.
کنترل وزن در سگ ها میتوان گفت یکی از بزرگترین مشکلاتی است که دامپزشکان و افراد دارنده حیوانات خانگی با آن روبهرو هستند.
برای کنترل وزن در سگ ها و گربه ها به برنامه ای نیاز دارید که میتوانید بابت آن از دامپزشک کمک بگیرید که البته مشخص است این برنامه به جهت داشتن وزن ایده ال در سگ ها و گربه ها، معمولاً شامل رژیم غذایی مناسب و متعادل به همراه فعالیت و ورزش کافی است.
کاملاً درست است که کاهش وزن در آنها به طور دوره ای امکان پذیر است اما کنترل وزن در سگ ها و گربه ها را میتوان به صورت همیشگی، مورد بررسی قرار داد تا حفظ گرددو
حمام رفتن حیوان خانگی نه تنها یکی از اصول نگهداری از حیوان خانگی است بلکه عامل دیگری میباشد که موجب احترام به حقوق حیوانات میشود، ضمن اینکه بیماری ها را از آنان دور نگه میدارد.
البته این نکته را به یاد داشته باشید که حمام بردن زیاد از حد حیوانات خانگی چون سگ ها و گربه ها باعث خشکی پوست و پوسته پوسته شدن آن، التهاب و قرمزی پوست و خشکی و شکننده شدن موها میگردد.
فرقی نمیکند سگ دارید یا گربه یا پرنده، هر حیوان خانگی به پیروی از یک برنامه منظم برای نظافت محل خواب و استراحت خود نیاز دارد.
افزایش کیفیت سلامت جسمانی سگ
افزایش سلامت روان سگ
افزایش طول عمر
اجتماعی شدن
تخلیه انرژی ذخیره شده
کاهش رفتارهای منفی حیوان
آموزش برای انجام رفتارهای درست
صمیمی شدن روابط بین سگ و صاحبش و بیشتر شدن وابستگی به حیوانات خانگی چون سگ ها
لذت برد سگ از پیاده روی
در نحوه نگهداری از حیوان خانگی چون سگ باید زمانتان را مدیریت کنید و با وقت گذاشتن برای او، موجب القای احساس احترام به حقوقش شوید.
منطقی است که سگ شما به عنوان یک حیوان خانگی از شما توقع داشته باشد تا زمانی را به پیاده روی با او اختصاص دهید زیرا آنها از هر نژادی که باشند به پیاده روی روزانه به صورت قدم زدن و یا دویدن احتیاج دارند .
همانطور که ماهی ها شنا میکنند و پرندگان پرواز میکنند، سگ ها نیز راه میروند پس پیاده روی یکی از مهمترین کارها در نگهداری از حیوان خانگی چون سگ است زیرا به طور غریزی موجوداتی هستند که برای راه رفتن ساخته شده اند.
شاید این عمل به نظر شما اتفاق مهمی نباشد اما برای سگ بسیار پر معنی بوده و به افزایش تندرستی و کیفیت سلامتی آنها نیز کمک میکند.
سگهایی که دچار اختلال عدم تحرک در سگ ها هستند و قادر به انجام ورزش به تنهایی نمیباشند، میبایست برایشان از طیف وسیعی از تمرینات حرکتی، هیدروتراپی و ماساژ درمانی استفاده نمود.
در بسیاری موارد گردش خون ضعیف علت بی حالی سگ و خواب آلودگی سگ میباشد.
عدم تحرک در سگ ها در بسیاری از موارد در سن بالا مشاهده میشود، نژادهای مختلف سگها در برابر پیری تجربیات متفاوتی دارند و بعضی از آنها دچار بیماریها و ناتوانی های ناشی از ضعف عضلات و مفاصل میشوند که در این اختلال نقش دارد.
همچنین با عنوان دیسک لغزنده نیز شناخته میشود.این مشکل زمانی اتفاق میافتد که دیسک های پر از مایع که مانند بالشتک بین استخوانها عمل میکنند، دچار آسیب بشوند.
این آسیب ممکن است به طور ناگهانی رخ دهد یا به مرور زمان پیشرفت کند. اینکه آسیب بر روی کدام قسمت از ستون فقرات سگ باشد، علایم متفاوتی بروز میکند.
عفونت های باکتریایی، قارچی و ویروسی و همچنین، برخی از آلودگی های انگلی میتوانند راه را به ستون فقرات و عضلات یا حتی خود مغز بییابند
و نیز این التهابها ممکن است در اثر اختلالهای ژنتیکی و نقص سیستم ایمنی ایجاد شوند.
عروس هلندی (کوکاتیل) سالی یک بار پرهای خود را از دست می دهد و پرهای جدید می سازد و در اصطلاح به آن تولک رفتن می گویند. این فرایند را نمی توان بیماری نامید اما ممکن است به بیماری تبدیل شود. کوکاتیل هم مثل بیشتر پرندگان در فصل تابستان تولک می رود و پرهای اصلی خود را از دست می دهد که این موضوع امر طبیعی است و هیچ جای نگرانی ندارد.
وظیفه شما در این زمان تغذیه مناسب و در اختیار قرار دادن مواد معدنی و املاح مفید جهت پرسازی مجدد عروس هلندی می باشد. توجه داشته باشید، اگر به این موضوع اهمیتی ندهید ممکن است در اثر کمبود مواد معدنی عروس هلندی ضعیف شه و دچار بیماری های دیگه بشه که درمان را برای شما سخت میکنه، پس لطفا این دوران را جدی بگیرید.
دوستان قبل از خرید عروس هلندی، باید به این موارد فکر کنید؛ هزینه خرید عروس هلندی، قفس، لوازم جانبی قفس، دانخوری، آبخوری، دانه، وسایل بازی برای سرگرمی.
در مورد پرندگانی مثل عروس هلندی باید مواظب نوک زدن آنها باشید. وقت کافی برای بازی کردن با آنها را داشته باشید. زمان کافی حداقل یکبار در هفته، برای آموزش به عروس هلندی را داشته باشید. مکان مناسبی برای عروس هلندی در نظر بگیرید که در برابر وسایل گرمایشی یا سرمایشی مثل کولر و بخاری قرار نگیرد.
عروس هلندی ها از سر و صداهای زیاد مثل دعواهای خانگی می ترسند.
یهترین دانه ای را که می توانید برای سهره ها فراهم کنید، شاه دانه است. معمولا سهره ها همه ی دانه ها را دوست دارند و میخورند.
اما نسبت به شاه دانه علاقه ی خاصی دارند و برای آن ها بسیار مفید است. شاه دانه طبیعت گرمی دارد و بسیار پر چرب و محرک است. و همچنین ارزش غذایی بالایی دارد.
یکی از مهم ترین اقدامات برای اهلی کردن سهره، بی توجهی به سهره است.ما می خواهیم به سهره بفهمانیم که بودن یا نبودن شما کنار قفس خطری برای سهره ایجاد نمی کند. در حقیقت می خواهیم زمانی که به قفس پرنده نزدیک میشوید نترسد.برای رفع ترس پرنده و اهلی کردنش بهترین اقدامی که می توانید انجام دهید بی توجهی است.
زمانی که می خواهید آب یا دانه به سهره بدهید. کاملا بی تفاوت و آرام به قفس نزدیک شوید کارتان را انجام دهید و بروید.
حتما توجه داشته باشید که به هیج وجه کاری به سهره نداشته باشید. به مرور زمان سهره، به حضور شما احساس اعتماد پیدا می کند.
در نهایت سهره متوجه می شود حضورتان برای سهره خطرناک نیست.
اگر در سایر نواحی بدن سهره ضایعاتی مشاهد کردید احتمالا سهره شما دچار بیماری پاپیلومالتز شده است. البته این ضایعات اگر روی سطح بدن پرنده ایجاد شود قابل تشخیص است. اما اگر داخل بدن سهره بزند ممکن است تا زمانی که کالبد شکافی نشود قابل مشاهده نباشد. بیماری پاپیلو مالتز باعث بروز پاپیلوما در حلق، دهان، کلواک و سایر اندام های پرنده می شود. زمانی که این بیماری در سهره ایجاد می شود مدفوع سهره رقیق می شود. باعث بوی بد دهان و مدفوع پرنده می شود. حتی ممکن است پرهای ناحیه ی مقعد دچار تغییر رنگ شوند.
اگر پاپیلومالتز قسمت قدامی روده ی سهره را درگیر کند. حرکت مکانیکی غذا را سد می کند. در نتیجه باعث بی اشتهایی و کاهش وزن سهره می شود. حتی ممکن است سهره به استفراغ هم دچار شود.
بیماری پاپیلو ماتز در سهره ها یک بیماری عفونی است. البته این بیماری در مقایسه با بیماری نیوکاسل واگیری خفیف تری دارد. این ویروس در برخورد با میزبانشان اختصاصی عمل می کنند.
در واقع بیماری پاپیلو ماتز سهره های سبز و سهره های جنگلی را بیمار نمی کند. اما در برخورد با انواع دیگر سهره ها آن ها را مبتلا می کند.
زمانی که ویروس وارد بدن سهره شود این پرنده را به بیماری نیوکاسل دچار می کند. در ابتدای این بیماری سهره ها دچار تورم ملتحمه چشم می شوند و کم کم اشتهایشان را از دست می دهند. در ادامه بیماری نیوکاسل در بدن سهره منجر به اسهال زرد و تنگی نفس در پرنده می شود. و در نهایت این بیماری باعث تلف شدن سهره ها می شود.
تجربه نشان داده است زمانی که سهره ها به این بیماری دچار می شوند این بیماری را به پرندگان هم جوار خود انتقال می دهند. اما ممکن است آن هایی که مبتلا به این بیماری شدند هیچ علائمی نداشته باشند و بعد از مدتی بعنوان مثال ۴۲ روز بعد بمیرند.
بیماری نیوکاسل یک بیماری واگیر دار و حادی است. در واقع این بیماری در اثر ویروسی به نام ” پارامیکسوویروس” به وجود می آید.
این بیماری تمامی گونه های پرندگان را مبتلا می کند.سهره ها هم از این قاعده مستثنی نیستند و دچار بیماری نیوکاسل می شوند. اما این بیماری در هر پرنده ای با یک علائم ظاهر می شود.
یکی از پر اهمیت ترین مراحل نگهداری از مرغ مینا بحث بهداشت و پاکسازی است. این پرنده قفسش را خیلی زود کثیف می کند. مرغ مینا در هنگام غذا خوردن ، غذایش را دور قفس پخش می کند و بسیار کثیف غذا می خورد.
به همین خاطر باید زود به زود قفسش را تمیز کنید. باقی مانده ی غذاها باعث تجمع، ات موذی و پناهگاه میکروب ها و باکتری ها می شود. به شما توصیه می کنم از رومه استفاده کنید. رومه ای را در کف قفس بیاندازید و روزانه رومه را تعویض کنید. بنابراین هر هفته قفس این پرنده را بشورید و میله های قفس را به خوبی شستشو و تمیز کنید.
آب تنی دادن مرغ مینا را شاداب و سرحال نگه می دارد. زمانی که مرغ مینا برای مدت طولانی درقفس می ماند به آب تنی بسیار احتیاج پیدا می کند. خصوصا مرغ مینا هایی که کاملا اهلی هستند. به همین خاطر پیشنهاد می کنم یک ظرف سفالی را در قفس پرنده بگذارید و اجازه دهید آب تنی کند.
مینا عاشق حمام کردن است و تقریبا ۲ بار در روز به آب تنی احتیاج دارد.
بیماری ابتدا در سال 1954 در ایالات متحده آمریکا گزارش شده و از آن به بعد در سراسر دنیا شناخته شده است .در ابتدا اهمیت اقتصادی بیماری مربوط به لنگش و کندی رشد در جوجه کبابی و نیمچه تخمی و در بوقلمون های تا 10 هفته بوده ولی اکنون اهمیت عفونت با مایکوپلاسماسینویه در ایجاد بیماری در قسمت فوقانی دستگاه تنفس و تورم مزمن کیسه های هوائی طیور، بخصوص در مواقعی که همراه با واکسیناسیون بر ضد بیماری نیوکاسل و برونشیت عفونی باشد نیز معلوم شده است .
مشاوره و آموزش
ماکیان و بوقلمون میزبان اصلی بوده و قرقاول و غاز در عفونتهای تجربی آلوده می گردند .
این بیماری همانطور که از اسم آن پیداست دارای دوره طولانی بوده و با علائم تنفسی و ترشحات بینی مشخص شده و دارای اهمیت اقتصادی زیادی است زیرا که بیماری های تنفسی دیگر را بصورت پیچیده درآورده و در نتیجه باعث کاهش ارزش لاشه مرغ و بوقلمون می گردد .از طرفی باعث کاهش تولید در مرغان تخمگذار، کاهش خاصیت جوجه درآوری و همچنین کاهش قدرت زندگی جوجه مرغ و بوقلمون گردیده و گاهی باعث تورم مفصل همراه با تورم اوتار و تورم مجرای تخم می گردد .
این بیماری در سراسر جهان وجود داشته و بطور متداول بتنهائی و چه همراه با سایر عفونتها در مرغداریهای ایران دیده می شود .
مایکو پلاسموز طیور یکی از بیماری های شناخته شده در طیور است که گونه ها و سروتیپ های مختلف دارد.
سروتیپهائی که معمولاً در مایکو پلاسموز طیور ایجاد بیماری می نمایند عبارتند از :
بیماری مایکو پلاسموز طیور : مایکو پلاسما گالی سپتیکم (Mycoplasma c allisepticum)
میکو پلاسما سینویه (M.synoviae) ومایکو پلاسمامله اگریدیس(M.meleagridis)
مایکو پلاسما ها در طبقه (مولیس) (Mollocutes) راسته مایکو پلاسما تاله (Mycoplasmatales) خانواده مایکو پلاسماتاسه (Mycolpasma taceae) قرار دارند .مایکوپلاسما ها را می توان کوچکترین موجودات با زندگی آزاد دانست که همه این ها در زیر مجموعه بیماری مایکو پلاسموز طیور دانست.
در ادامه نیز به بررسی زیرمجموعه های بیماری مایکو پلاسموز طیور و توضیحات کلی در ارتباط با بیماری مایکو پلاسموز طیور می پردازیم که شامل 1.عفونت با مایکو پلاسماگالی سپتیکم در بیماری مایکو پلاسموز طیور 2.عفونت با مایکو پلاسما سینویه در بیماری مایکو پلاسموز طیور می باشد .
ضعیف شدن
ناتوانی در راه رفتن، فلجی موضعی یا کامل
ازبین رفتن ماهیچههای شانه و کتف
سخت بودن بلند شدن حیوان از حالت خوابیده
ساییده شدن غیر طبیعی سطح پشتی پنجه و ناخن ها در اندام حرکتی خلفی
راه رفتن لرزان یا رقص گونه
علائم بالینی در هنگام بلند شدن شکل وخیم تری دارند
در اندام قدامی علائم مشابه دیده میشود
حضور یا عدم وجود آتروفی عضلات شانه یا کتف
خم شدگی و سخت شدن عضلات گردن بدون درد
علائم بالینی که به تدریج پیشرفت می کنند شامل راه رفتن لرزان ( مستانه ) و عدم تعادل آشکار در اندام حرکتی عقبی و با شدت خیلی کمتر در اندام حرکتی جلویی می باشد.
حیوان در یک بازه زمانی طولانی و به تدریج به صورت غیر طبیعی راه می رود.
درد حاد و ناگهانی گردن.
حیوان به گونه ای راه می رود که به نظر می رسد دست ها کوتاه شده اند.
ممکن است سگ اصلا” قادر به راه رفتن نباشد.
از دست رفتن توده عضلانی قسمت شانه ( کتف ) حیوان که به آن آتروفی عضلانی سوپرا اسپیناتوس می گویند.
سندرم وابلر که به آن Cervical Spondylomyelopathy هم گفته می شود، یک عارضه مرتبط با مهره های گردنی ست که معمولا” در سگ های نژاد بزرگ دیده می شود. در سندرم وابلر، بخشی از نخاع یا ریشه های عصبی به هم فشرده شده که منجر به اختلال در سیستم عصبی و درد ناحیه گردن سگ می شود. ستون مهره ها از استخوان های متعدد همراه با دیسک های بین مهره ای تشکیل شده است. دیسک بین مهره ای مانند یک ضربه گیر یا کمک فنر عمل کرده و به ستون مهره اجازه حرکت می دهد. به نظر می رسذ سندرم وابلر در نژاد های تازی و بَسِت هاوند به صورت ژنتیکی می باشد،
اما هیچاطلاعات قطعی در مورد ارثی بودن سندرم وابلر در دوبرمن وجود ندارد. این در حالی است که %50 موارد سندرم وابلر در نژاد دوبرمن دیده شده است. سایر نژادهایی که مستعد ابتلا به سندرم وابلر هستند: گریت دین، روتوایلر و دالماسیون. سندرم وابلر در سگ های نژاد کوچک هم ممکن است رخ دهد. اغلب، علائم سندرم وابلر در سنین 6-3 ماهگی بروز می کند و سگ های نر بیشتر از سگ های ماده مبتلا شده اند.
سندرم وابلر (wobbler syndrome) یا CSM یک بیماری مربوط به مهرههای گردنی نخاعی میباشد که در سگهای بزرگ و نژادهای عظیمالجثهٔ سگ، و اسبهای با گردن دراز مثل اسب عرب شایع است. سندرم وابلر با فشرده شدن طناب عصبی که موجب دردهای عصبی و یا درد گردن، مشخص میشود. سندرم وابلر برای توصیف لرزش در هنگام راه رفتن که از عوارض بیماری است به کار میرود.
سندروم وابلر عبارتست از بی ثباتی مهره های ستون فقرات گردن رحم که ناشی از تحت فشار قرار گرفتن نخاع گردنی درنتیجه بدشکل گیری یا اتصال مهره های گردنی خلفی (c5 تا c7) که بخصوص در سگ های بزرگ جثه خصوصاً در نژاد های گریت دین (نر) و دوبرمن پینچر اتفاق می افتد . شروع علائم بالینی در سگ ها ی گریت دین در سن زیر یک سال و در سگ های دوبرمن بعد از دوسالگی است علائم پیش رونده است و به تدریج باعث درگیری اندام حرکتی خلفی میشود.
دوره کمون بیماری در شرایط تجربی 7-5 روز است ولی در شرایط طبیعی طولانیتر و حدود 13-11 روز میباشد ، پس از آن علائم بیماری با تب شروع می شود، این تب دوام چندانی ندارد و در ظرف ۲ تا ۳ روز پایین می آید و یا به طور کلی قطع می شود. همچنین ترشح شیر رو به کاهش گذاشته و پس از چند روز کاملا خشک می گردد و تنها مایعی که می توان از دوشید، مایع ج و خاکستری رنگ است.
دو تا چهارده روز پس از قطع شیر، جراحات بیماری ممکن است در یک و یا هر دو چشم و همچنین در یک یا چند مفصل ظاهر گردد. جراحات چشم از تورم ملتحمه شروع شده و با ریزش ترشحات مخاطی همراه می شود و سپس به قرینه سرایت میکند. در این مرحله چشم قرمز و عروق آن پر خون میشود.
عامل این بیماری معمولا در ترشحات بدن مانند شیر، ترشحات چشم و مفاصل دیده می شود به طوری که حتی پس از بهبود دام نیز تا چند ماه این باکتری در ترشحات دام وجود دارد و می تواند موجب انتقال بیماری به دیگر دام ها شود.
این باکتری به محض ورود به بدن وارد جریان خون می شود و پس از دو سه روز به اندام های مختلف بدن مانند ، چشم و مفاصل وارد می شود و به زودی علائم بیماری خود را نشان می دهند.
تب خونریزی دهنده کریمه کنگو یکی از بیماری های ویروسی مشترک بین انسان و دام می باشد که اولین بار درسال۱۹۴۴با ابتلای ۲۰۰ نفر در شبه جزیره کریمه در اوکراین(اتحاد جماهیر شوروی سابق) مشاهده شد. تب خونریزی دهنده کریمه-کنگو (CCHF) یک بیماری حاد عفونی ویرال Zoonotic (آربوویروسی- بونیاویریده- نایروویرس) است.
که با شروع ناگهانی لرز و تب و علایم آنفلوانزایی بروز می کند و پس از چند روز وارد مرحله ی خونریزی دهنده می شود و در صورت عدم تشخیص و درمان سریع و مناسب، تا 30% و گاهی بالاتر مرگ و میر دارد (میانگین در ایران: 15-12%). این از راه ذبح دام آلوده (مهم ترین راه)، گزش کنه، و یا تماس پوستی مخاطی با خون و ترشحات آلوده انسان یا حویان مبتلا منتقل می گردد.
بیماری بروس عفونی بیشتر بین گله های تخم گذار مشاهده می شود ولی با این حال گله های گوشتی نیز از این بیماری مصون نیستند. این بیماری علائم زیادی دارد که به سرعت پرنده بیمار به آن ، علایم را نشان می دهد. در برخی مواقع بیماری تا دو روز ممکن است دوره نهفته داشته باشد. مهمترین علائم این بیماری شامل این موارد می باشد:
بی اشتهایی و کاهش سریع خوارک و آب
اسهال آبکی سفید
کزکردگی
پژمردگی و بی حالی
پرهای بهم ریخته
خون ریزی در قسمت مقعد پرنده
اسهال خونی
عامل بروز بیماری گورم یا استرانگل (strangles) باکتری به نام استرپتوکو اکویی است که در لوزههای اسب جای دارد. باکتری از طریق دام آلوده یا حامل در اثر تماس مستقیم یا غیرمستقیم به دام حساس انتقال مییابد. باکتری از طریق جریان لنف در غدههای لنفاوی تحت فکی و عقب حلقی جایگزین میشود و بعد از آن آبسه تشکیل میشود. این بیماری گسترش جهانی دارد و مسری است.
دام آلوده تا حداقل 4 هفته بعد از آلودگی باکتری را پخش میکند. ات در انتقال آلودگی نقش دارند زیرا از ترشحات آلوده دام تغذیه کرده و باکتری را به میزبان جدید انتقال میدهند.
اسبها در هر سنی ممکن است بیمار شوند ولی بخصوص اسبهای جوان 5-1 سال بیشتر دچار عفونت میشوند اگرچه ایمنی خوبی بعد از عفونت در دام بهبود یافته ایجاد میشود ولی ممکن است اسب دوباره آلوده گردد.
کره اسبهایی که ترشحات بینی آنها آلوده است گاهی در حین خوردن شیر میتوانند غده مادر را آلوده سازنند و در نتیجه باعث بروز ورم گردند.همچنین عفونتهای رحمی در اسب ماده نیز ممکن است اتفاق بیافتد.
در حالت حاد، کمخونی عفونی یا تب مرداب (swamp fever) باعث آسیب شدید گلبولهای قرمز خون و کمخونی میشود. پس از آلوده شدن، اسب میتواند تا پایان عمر ناقل بیماری بوده و تهدیدی برای دیگر اسبها باشد. ویروس میتواند توسط ات خونخوار منتقل شود. درحال حاضر، بیماری کمیاب است، و بیشتر نگهدارندههای اسب ازعواقب خطرناک آن آگاه هستند.
یک آزمایش خون ساده یا آزمایش کوگین (Coggins test: یک آزمایش خون است که آنتیبادیهای آنمی را تشخیص میدهد)، راهی است برای شناسایی اسبهای آلوده. اسبی که آزمایشش مثبت باشد امکان سفر به خارج از کشور را نخواهد داشت و باید برای تمام عمرش در قرنطینه بهسر برد. برای اسبهایی که در مسابقات شرکت میکنند یا به سفرهای خارجی میروند، باید جواب این آزمایشها منفی باشد. اسبها باید سالانه مورد این آزمایش قرار گیرند. این بیماری واکسنی ندارد.
در برخی مزارع پرورش اسب، اسهال کره اسبها بر اثر روتاویروس میتواند بسیار مشکلساز باشد. اسبها به صورت تکی یا گلهای میتوانند درگیر بیماری شوند.
بنابراین مادیانهای باردار باید واکسن عضلانی را در 8، 9 و 10 ماهگی حاملگی دریافت کنند. این اقدام میتواند باعث افزایش میزان ایمونوگلوبولینهای آغوز شود. این واکسنی است که برای موقعیتهای خاص یا مکانهایی استفاده میشود که خطر ابتلا به بیماری بالاست.
بیماری گورم یا استرانگل در اسب میتواند به شدت مسری باشد. استفاده از واکسن عضلانی (IM) و واکسن تنفسی تنها در موقعیتها و مکانهایی که بیماری مشکلساز است، توصیه شده است. واکسن عضلانی شامل 3 تزریق در فاصله 2-4 هفته است، که در 4 ماهگی کرهها شروع شده و در 12 ماهگی یادآور دارد. اگر واکسن تنفسی استفاده میشود، واکسن میتواند در 6-9 ماهگی استفاده شود، که دوره دوم آن 3-4 هفته بعد و دوره سوم آن در 12 ماهگی انجام میشود.
اسبهای بالغ، اگر در موقعیت مکانی باشند که پتانسیل بیماری را دارد، باید سالانه واکسن را دریافت کنند. به مادیانهایی که در مزارع پرخطر زندگی میکنند باید سالانه واکسن زده شود و 4-6 هفته قبل از زایش تزریق واکسن عضلانی انجام شود. به دلیل افزایش احتمال وقوع خونریزی پورپورا ناشی ازپاسخ سیستم ایمنی، اسبهایی که باsurface protein semتیتر s.equi بیشتر از1:1,600 دارند ممکن است نیازی به واکسن نداشته باشند.
بوتولیسم اسبها بیشتر در پهنه اقیانوس اطلس در ایالت متحده دیده شده است، اما در دیگر نقاط جهان نیز گزارش شده است. در ایالت متحده امریکا بیشترین نوع بوتولیسم B و C است، همچنین نوع A نیز در غرب امریکا دیده شده است. اسپورهای کلستریدیوم بوتولیسم در خاک وجود دارند و در برابر نور، خشکی و حرارت مقاوم هستند.
واکسن نوع B در اسبهای جوان ایمنی خوبی ایجاد میکند. اسبهای بالغ و مادیانهایی که در نواحی درمعرض خطر زندگی میکنند ابتدا باید 3 دوره با فاصلههای 30 روزه، و پس از آن به صورت سالانه واکسینه شوند. کرههایی که از مادر واکسینه شده در مناطق پرخطر به دنیا میآیند باید در 2، 3 و 4 ماهگی واکسینه شوند، زیرا ایمنی مادرزادی معمولاً اتفاق نمیافتد. کرههای متولد شده از ماد واکسینه نشده نیز باید در 2، 4 و 8 هفتگی واکسینه شوند. استفاده از واکسن نوع B در مناطقی که بیماری نوع C وجود دارد نتایج نامعلومی دارد.
عامل تب اسب پوتوماک (ارلشیوز مونوسیتی اسب، تورم کولون ارلشیایی اسب (Neorickettsia risticii) است. واکسیناسیون در مناطقی که این بیماری بومی است توصیه میشود، مانند: نزدیک نهرهای آب شیرین، رودخانهها، دریاچهها و چراگاههای غرقآبی. یادآوری سالانه واکسن در بهار انجام میشود.
مادیان باردار باید قبل از زایمان واکسن را دریافت کند. با اینکه واکسیناسیون باعث کاهش شدت بیماری خواهد شد اما به نظر میرسد که از سقط جنین در مادیان باردار جلوگیری نمیکند.
نشانههای هاری شامل عدم توانایی در خوردن و آشامیدن و عدم تعادل است. هاری بیماریای کشنده بوده و برای نگهدارنده اسب نیز میتواند خطرساز باشد. راه پیشگیری در اسبها واکسیناسیون است. مادیانها 4-6 هفته قبل از زایمان باید واکسینه شوند.
کرههایی که از مادر واکسینه شده متولد میشوند باید در 6 و 7 ماهگی و پس از آن در 12 ماهگی واکسینه شوند. کرههایی که از مادیان واکسینه نشده به دنیا میآیند باید در 3، 4 و 12 ماهگی واکسینه شوند. همه اسبهای بالغ نیز باید سالانه واکسینه گردند.
آنفلوانزا یکی از دلایل شایع بیماریهای تنفسی ویروسی در اسبهاست و در بین اسبهای حساس بسیار مسری است. ببنابراین، واکسیناسیون برای همه کره اسبها، مادیانها و اسبهایی که به دلیل نمایش، مسابقه یا باربری در معرض بیماری قرار دارند توصیه میشود. کره اسبهای جوان متولد شده از مادیان واکسینه شده، بخاطر وجود آنتیبادیهای مادر در 9، 10 و 12 ماهگی واکسینه شوند.
کرههایی که از مادیانهای واکسینه نشده به دنیا آمدهاند باید زودتر واکسینه شوند. واکسنهای تنفسی نیز میتواند هر 6 ماه برای اسبهای جوان و اسبهای حساس ورزشی 2-4 ساله استفاده شود. توصیه میشود اسبهای ورزشی که در مسابقات سوارکاری با دیگر اسبها در تماس هستند هر 6 ماه واکسینه شوند.
ویروس انسفالیت شرقی در اسب (EEE) شیوع بسیار زیادی دارد، که شامل شرق ایالت متحده امریکا، امریکای مرکزی و جنوبی، و شرق کانادا میباشد. در ایالت متحده امریکا، EEE در اسب ها تقریباً همیشه بدون توجه به درمان، کشنده است. اسبهای مبتلا معمولاً تشنج کرده، به کما رفته و بین 36-48 ساعت میمیرند.
منشا ویروس انسفالیت غربی اسب (WEE)، غرب ایالت متحده امریکاست. در سالهای اخیر، احتمالاً بخاطر برنامه مناسب واکسیناسیون، موردی از WEE گزارش نشده است، این ویروس به اندازه EEE بیماریزا نیست و حیوانات مبتلا به WEE شانس بسیار بیشتری برای درمان دارند. مرگ و میر معمولاً حدود 50% است.
ویروس انسفالیتونزوئلایی اسب (VEE) باعث شیوع بیماریهایی در مکزیک، امریکای مرکزی و جنوبی و گاهی در جنوب ایالت متحده امریکاست. واکسن VEE تک واکسن بوده یا با واکسن های EEE و WEE ترکیب میشود. نیاز این واکسن محدود به اسبهایی است که به این منطقه مسافرت کرده یا در آن زندگی میکنند.
بیماری ویروس نیل غربی (WNV) مانند ویروس انسفالیت به عنوان یک بیماری مشترک شناخته میشود. پرندهها حامل این ویروس هستند که توسط پشهها به انسان و اسب منتقل میشود. شانس بسیار کمی وجود دارد که بیماری از اسب مبتلا منتقل شود. برنامه واکسیناسیون برای مادیانها، کره اسبها و اسبهای بالغ مانند انسفالیت شرقی و غربی است. واکسنهای ترکیبی که شامل EEE، WEE و WNV است، موجود میباشد.
کلستریدیوم تتانی عامل بیماری کزاز در همهجای دنیا وجود دارد. کزاز معمولاً زمانی اتفاق میافتد که زخم بازی با ارگانیسم موجود در خاک آلوده میشود. واکسیناسیون برای همه اسبها و پونیها بصورت سالانه توصیه میشود. اسبی با وضعیت نامشخص واکسیناسیون اگر دچار جراحت و زخم شود باید یک دوز از پادزهر کزاز همراه با دوزی از توکسویید کزاز دریافت کند. تزریق دوم توکسوئید باید 4 هفته بعد انجام شود.
کره اسبهایی که از مادیان واکسینه شده به دنیا آمدهاند باید سه دوره در 6، 7 و 9 ماهگی و کره اسبهای متولد شده از مادیان واکسینه نشده باید در 3، 4 و 6 ماهگی توکسوئید کزاز را دریافت کنند. هرگاه اسب واکسینه شده دچار زخم و جراحت شدید میشود باید واکسن کزاز یادآور دریافت کند.
علایم انگل گوش اغلب شبیه دیگر بیماری های مربوط به گوش است.به طور مثال عفونت های قارچی نیز مانند این بیماری، اگزوداهای (ترشحات) سیاه و سفید در گوش سگ تولید میکند.از آنجا که استفاده ی نا بجا از ضد انگل در گوش میتواند التهاب گوش را شدید تر کند،تشخیص دقیق لازم و ضروری است.
این انگل ها در گوش، با یک اُتوسکوپ نورانی (Otoscope) قابل رؤیت است.نور اتوسکوپ باعث حرکت این کرم ها در اطراف موم ها می شود که همین امر آنها را از دیگر بیماری ها متمایز می کند.
اگر سگ شما بی وقفه سر خود را تکان میدهد و مدام گوش هایش را می خاراند و یا بوی غیر طبیعی از گوش های او به مشامتان می رسد،ممکن است او از وجود انگل در گوش هایش رنج ببرد.انگل گوش رایج ترین اختلال در سگه است و بسیار مسری می باشد.این انگل های خرچنگ مانند در کانال گوش و سر سگ و حتی گاهی اوقات روی پوست او مشاهده می شود.این کرم های بسیار کوچک بر سطح پوست و کانال گوش زندگی می کنند و در همان جا از بقایای بافت ها و مایعات بافتی تغذیه می شوند و همچنین میتوانند به پوست صدمه وارد کنند.
هنگامی که این اتفاق می افتد سگ گوش خود را خارانده و یا سر خود را به صورت عصبی تکان می دهد.از این رو انگل ها به گردن و دم و مناطق خارانده شده می رسند و به آنجا نیز آسیب می رسانند.
حضور این انگل ها در گوش می تواند باعث التهاب شدید و آسیب جدی به گوش شود.این اتفاق میتواند در هر سنی رخ دهد،اما در توله سگ ها و سگ های جوان بیشتر به چشم می خورد.بر خلاف کک ها، این انگلها پوست را نمی خورند و سوراخی ایجاد نمی کنند.
در صورت مشاهده بیماری در پرنده یا پرندگان خود به شما توصیه می کنیم که هر چه سریعتر آن را نزد دامپزشک متخصص یا ماهر در زمینه پرندگان زینتی ببرید.برای انجام این منظور بهتر است پرنده را عینأ در قفسی که در آن زندگی می کرده است به کلینیک حمل نمایید و تا پایان معاینه از نظافت کف قفس خودداری به عمل آورید زیرا یکی از نشانه هایی که تشخیص را آسان می کند نوع،مقدار.کیفیت مواد دفعی است و همچنین بقایای مواد غذایی مورد استفاده پرنده نیز خود گویای وضعیت اشتهای پرنده است.جهت جلوگیری از استرس ناشی از حمل ونقل با قفس و بروز آسیب های وارده به پرنده توصیه می شود که روی قفس را با یک پارچه سفید نه چندان ضخیم بطور موقت بپوشانیم ،این عمل در حفظ نسبی دمای محوطه قفس نیز تا حدی موثر خواهد بود . در صورت عدم امکانات حمل با قفس توصیه می شود از جعبه مقوای دارای منفذ استفاده نمایید. حتما یک حوله تمیز برای پرنده خود به همراه داشته باشید.
هنگام مراجعه به کلینیک توصیه می شود دارنده پرنده یا کسی که نگهداری پرنده را به عهده دارد حضور داشته باشد تا پرسش های طرح شده از سوی دامپزشک به دقت پاسخ داده شود و تشخیص بیماری به آسانی بیشتری انجام شود.چنانچه دارندگان پرنده اطلاعات زیر را از قبل جمع آوری نموده وآن را در اختیار دامپزشک قراردهند ،
پرنده غذا نمی خورد، پرها در اثر اسهال سبز رنگ است، ترشحات مخاطی در بینی و چشم پرنده دیده می شود، با افزایش ترشحات، چشم بسته شده و در نهایت پرنده بینایی خود را از دست می دهد.پسیتاکوزیس دستگاه تنفسی طوطیان را کاملا در گیر می کند.زمانی که انسان به عامل بیماری پسیتاکوزیس آلوده می شود علایمی نشان نمی دهد از زمان ابتلا تا بروز علایم بیماری پسیتاکوزیس در انسان حداقل دو هفته زمان لازم است علایم اولیه شامل لرز، ضعف و سردرداست فرد بیمار تک سرفه دارد.
در صورت حاد شدن بیماری پسیتاکوزیس در انسان علایم استفراغ، اسهال یا یبوست، افسردگی، بزرگ شدن کبد دیده می شود.
تشخیص بیماری تنها توسط دامپزشک در مورد پرندگان و پزشک در مورد انسان انجام می شود.
در جهان بیماری های گوناگونی وجود دارند که برخی از آنها جزء بیماریهای مشترک انسان و دام می باشند، آشنا شدن و شناخت این بیماریها به معنای کشتن حیوانات آلوده نیست بلکه شیوهای به کنترل در آوردن و برخورد صحیح با حیوانات آلوده است.
بیماری پسیتاکوزیس نیز در شمار بیماریهای مشترک قرار می گیرد، پسیتاکوزیس بیماری است که خانواده طوطی سانان ( کاسکو، طوطی سبز، مرع عشق و … ) را درگیر می کند در صورتی که این بیماری کبوتر را مبتلا کند به آن اورنیتوز گویند. عامل بیماری تک یاخته ای است.
بیماری به دو شکل اصلی بروز می کند . شکل کلاسیک عصبی بیماری فقط در جوجه های جوان و معمولا از 5 هفته دیده می شود . در این شکل علائم بالینی کاملا متغیر است اما همه آنها بر بروز بیماری عصبی دلالت دارند . اولین علامت ممکن است به صورت کاهش تحرک و عدم جنب و جوش باشد .
متعاقبا عدم تعادل ایجاد می شود و جوجه های مبتلا روی مفاصل خرگوشی خود می نشینند و یا به یک پهلو افتاده و قادر به ایستادن نیستند . چنانچه وادار به حرکت شوند کنترل کمی روی حرکت خود دارند . جوجه های مبتلا ممکن است دچار لرزش شوند که به صورت لرزش ظریف تمام بدن و یا لرزش سرو گردن بروز می نماید . ( به همین دلیل به این بیماری اپیدمیک ترمور نیز میگویند .)
بیماری انسفالومیلیت پرندگان (اپیدمیک ترمور ) در گله های مادر اهمیت فوق العاده ای برخوردار است .اگر چه به جز کاهش موقت تولید و قابلیت جوجه درآوری علائم بالینی مشخصی در گله بالغ ایجاد نمی کند ، اما در جوجه های جوان زیر پنج هفته باعث عدم تعادل ، لرزش سرو گردن و نهایتاً مرگ می شود .
از آنجا که جوجه های مبتلا قادر به مصرف آب و دان نیستند ،غالباً بر اثر تشنگی و محرومیت از دان تلف می شوند . گاهی جوجه هائی که از بیماری نجات پیدا می کنند بعدا دچار کوری می شوند (تا 40% کوری گزارش شده است ) اگرچه ماکیان میزبان اصلی آن محسوب می شوند ولی ویروس عامل بیماری می تواند پرندگان دیگر مانند بوقلمون ، گنجشک و بلدرچین را مبتلا نماید . این بیماری اولین بار در سال 1932 میلادی در آمریکا گزارش شده و در حال حاضر دارای انتشار جهانی است .
شروع بیماری ناگهانی می باشد. علایم بیماری ممکن است در هنگام تولد و یا چند ساعت تا 3 روز پس از تولد ظاهر شود. مهم ترین علایم بیماری شامل زمین گیر شدن، تب، بی اشتهایی، اسهال، خواب آلودگی و حالت اغما می باشد. دام بیمار در مدت 24 ساعت تلف می گردد.
کره اسب هایی که زنده می مانند دچار تورم مفاصل و در نتیجه لنگش می شوند ولی در بین روزهای دوم تا هفتم تلف می گردند.
این بیماری اغلب بیماری کره اسب های خواب آلود نامیده می شود. شیگلوز بیماری حاد و شدیدا” کشنده کره اسب های تازه متولد شده در اغلب کشورهای دنیا می باشد. در کره اسب هایی که برای چند روز زنده می مانند موضعی شدن عفونت در اندام های مختلف از جمله کلیه، ریه و مفاصل بروز می کند. در اسب های بالغ وقوع سقط جنین، سپتی سمی، نفریت و اندوکاردیت گزارش شده است.
بیماری شیگلوز یک بیماری مشترک بین انسان و دام نمی باشد ولی عامل بیماری از یک مرد که توسط اسب آلوده گاز گرفته شده بود، جدا شده است.
غامل بیماری یک باکتری است به نام اکتینوباسیلوس اکوﺋولی می باشد. جایگاه این باکتری به طور معمول لوزه ها و روده های اسب های سالم است.
یشتر سگهایی که به این بیماری مبتلا می شوند هیچ نشانه ای از خود نشان نمی دهند.در حقیقت آنها به ناقلین بدون علامتی تبدیل می شوند که برای مدت زیادی می توانند میکروب را از طریق ادراردفع و محیط اطراف را الوده سازند که این باعث در معرض خطر قرار گرفتن انسان ها و دیگر حیوانات میشود.
تمام بیماری های پرنده ها ناشی از باکتری و میکروب نیست، هر چند اصلی ترین آنها به علت ویروسهای تا حدی خطرناک ، ایجاد میشود ولی اگر بخواهیم مهمترین عوامل ایجاد بیماری در پرنده ها را طبقه بندی کنیم ، شاید ویروس عامل دوم باشد ، اما اولین آن بهداشت و تغذیه نامناسب است .متاسفانه اکثر افراد تصور می کنند که دادن سبزیجات و میوه به پرنده کافیست ولی عملا این طور نمی باشد. می توان گفت لازم اما کافی نیست علاوه بر ارزن و سبزیجاتی مثل شوید و جعفری و هویج و انواع میوه جات ، پرنده شما به مولتی ویتامین و کلسیم دارویی هم نیازمند است
( دو بار در هفته، هر بار 20 قطره شربت مولتی ویتامین و 10 قطره شربت کلسیم در ظرف آب استاندارد) اگر این نوع تغذیه رعایت شود ، بدن پرنده آنقدر قوی خواهد شد که بیماری ها سریع نتوانند بر او اثر کنند و حتی اگر به بیماری مبتلا گردد خیلی زود بهبود خواهد یافت. نکته دیگر رعایت بهداشت است ؛ برای این منظور توصیه می شود هر هفته قفس را در یک محیط باز و بدون اینکه پرنده ها و لانه تخم خیس شود، با آب (بدون مواد شوینده) و با برسی مثل مسواک ، خوب بشویید و بگذارید کاملا خشک شود.
پرنده بیمار به سرعت قسمت عمده گوشت بدن خود را از دست میدهد.علایم ظاهری این بیماری به صورت افسردگی و بیحالی پرنده ، چشمانی بی فروغ است . گاهی هم حالت لرزیدن دیده می شود. پرنده بیمار با حالتی متشنج خود را به طرف آب و غذا می رساند که این نشان دهنده این است که پرنده دردهای شدید درونی دارد و وقتی از این حالت رها شد به خواب عمیقی فرو میرود.
علت بیماری :
هنوز کاملا مشخص نشده ولی بیشتر علت آنرا در اثر کثیف بودن مواد غذایی و نارسایی آن میدانند.
به طور کلی داروی اختصاصی برای معالجه بیماریهای ویروسی وجود ندارد. پیشگیری به شکل واکسیناسیون ، بهترین روش کنترل بیماری است. برداشت زخم های پوستی و شتشو با جوش شیرین 5 درصد وبرداشت زخم های دیفتریک از مخاطات و مالیدن گلسیرین یده در محل زخم ، شتشوی چشم با یک تا 2 درصد نمک ، مالیدن آنتی بیوتیک های قوی به داخل چشم ، همچنین استفاده از پماد اکسی تتراسیکلین و یا کلراتتراسیکلین چشمی ، به بهبودی چشم کمک می کند که تا یک هفته ممکن است طول بکشد. اگر هجوم خون شدید باشد ، شتشو با چایی پر رنگ با دمای 40 درجه کمک خواهد کرد. بهترین روش پیشگیری ، مایه کوبی در کشاله بال با واکسن استیل است.
آبله غالبا در کشورهای مناطق گرمسیری و معتدل بروز کرده و در کشورهای سردسیر تنها در فصل تابستان شایع و عمدتا به وسیله ات منتقل میگردد. البته پرندگان وحشی نیز در گسترش بیماری نقش دارند. گرچه انتقال بیماری اغلب مستقیم صورت میگیرد ولی گاهی در اثر غذای آلوده نیز امکان سرایت بیماری وجود دارد.
آبله ابتدا پوست و اعضا زیر پوست سر و حفره های مربوطه را آلوده می کند. .ویروس در سلولهای پوست ، رشد نموده و تکثیر می شود. سپس آنها را تخریب کرده ، می ترکاند و در نتیجه ، ترشح لنف را تحریک می کند. زخم های پوست متورم می شوند و حالت تاول به خود می گیرند که به اندازه های مختلف و جدا از هم قرار می گیرند. تاولها پر از مایع و مملو از ویروس می باشند. پس از ترکیدن تاول ها پوست روی آنها زرد رنگ و نکروتیک می گردد. این زخم ها در اثر آلودگی ثانویه متورم و شکل زگیل به خود می گیرند و گاهی نیز زخم ها در اثر آلودگی باکتریها باعث نکروز می گردد.
ترشحات چشمها ، پلکها را بهم می چسباند و پرنده نابینا می شود. گاهی نیز هجوم خون شدید در چشم بوجود می آید. تورم پلک چشم یک حالت پف کرده به چشم میدهد و ترشحات صاف از چشم جاری میگردد.
سالهاست که آبله پرندگان شناخته شده است. در ابتدا آنرا یک بیماری منحصر از سایر بیماریها می دانستند. ملاحظه شده در پرندگانی که به صورت گروهی در یک مکان نگهداری می شوند بیماری بروز می کند. آبله پرندگان شبیه آبله سایر داران و انسان است . مانند آنها زخم هایی ایجاد می کند ولی به انسان و سایر داران سرایت نمی کند.
شدت بیماری بر حسب نوع میزبان متفاوت است. بعضی از آنها در نوع به خصوصی خطرناکتر هستند و در بعضی دیگر حتی قادر به ایجاد بیماری نیستند و یا اگر پرنده ای به آن مبتلا شود در آن امنیت ایجاد می کند. تحریک و تولید آنتی بادی بستگی به نوع ویروس دارد. پرندگانی که به بیماری مبتلا می شوند ، پس از بهبودی ، امنیت دائمی کسب می کنند. بعضی از انواع ، حتی به حالت خفیف بیماری مبتلا می شوند و امنیت بر ضد یک یا چند نوع آبله پیدا می کنند.
در این بیماری پرنده با پرهای پف کرده به گونه ای بی تفاوت در قفس میشینه و سعی در دفع فضله می کنه بدون اون که نتیجه ای بگیره. پرنده رفتاری شبیه به بیماری گرفتگی مجرای تخم گذاری از خودش نشون میده.
از دیگر علائم میتوان به کمی اشتها ، سستی و بیحالی و دفع فضولات با زحمت زیاد همراه با تکان دادن خود و وجود رنگ سیاه در فضولات پرنده و خشک بودن آن اشاره کرد.
چون هیچگونه واکسن موثری علیه کلامیوز وجود ندارد،راه پیشگیری بیماری در طیور براساس پرهیز از قرار گرفتن در معرض آلودگی است.
لوازم و وسایل باید قبل از مصرف تمیز و ضدعفونی شوند. همه ی پرندگان خانواده طوطی سانان برای پیشگیری از پسیتاکوز احتمالی، باید با تتراسایکلین تحت درمان قرار گیرند.
بروز شکل خفیف کلامیدیوز پرندگان به نشانه های خفیفی منتج می گردد که ممکن است تشخیص داده نشود ، یا اینکه ممکن است در این شکل از بیماری نشانه های خفیف تنفسی یا اسهال جلب نظر نماید.
در اشکال شدیدتر بیماری اسهال آبکی مشاهده می شود .عدم تعدل در هنگام راه رفتن یا فلجی زودگذر نیز مشاهده شده است.
اغلب تورم ملتحمه چشم بصورت یک یا دو طرفی ، بیانگر احتمال بیماری کلامیدیوز می باشد .نشانه های دیگری شامل: کز کردن ، لاغری ، اسهال و صداهای تنفسی نیز وجود دارد.
بیماری کلامیدیوز پرندگان یک بیماری عفونی حاد یا مزمن برخی طیور اهلی و بسیاری از پرندگان زینتی ،مهاجر و وحشی می باشد و نشانه های بیماری در پرندگانی که بطور بالینی بیمار می باشند شامل عوارض و جراحات عمومی در دستگاه تنفسی و گوارش می باشد وعفونت مخفی مترین و غالبترین نوع بیماری در پرندگان است.
میزبانان :
کلامیدیوز در پرندگان خانواده طوطی سانان و انسان پسیتاکوز و در سایر خانواده های پرندگان اورنیتوز» نامیده می شود.
سن ابتلاء :
کلمیدیوز در بسیاری از انواع پرندگان و در سنین مختلف بروز می کند .اغلب موارد حاد بیماری در پرندگان جوان دیده می شود .طوطی ها ،پاراکیت ها و کبوتران بیشتر مبتلا می شوند.
اکثر مرگ و میرها در جوجه کشی قناری می تواند کمبود مواد معدنی و ویتامینها و یا همزمان مصرف کردن این دو و یا به تنهایی مصرف کردن یکی از این دو باشد.
کمبود ویتامین A (رتینول): موجب کوری - نقرس - تلفات جنینی در روزهای اول و دوم رشد جنین بخاطر نارسایی سیستم گردش خون و کاهش میزان خروج جوجه ها از تخم می شود . معمولا علت کمبود این ویتامین ناشی از عدم استفاده از سبزیجات و مصرف غذای کهنه می باشد. اسفناج- هویج-ذرت
کمبود ویتامین D (کلسیفرول) : موجب نرمی استخوان و کج شدن استخوان های بلند ( مثل ساق پا ) , کاهش ضخامت پوسته تخم و مرگ جنین در اواخر دوران جوجه کشی شود . معمولا به علت عدم دسترسی پرنده به نور آفتاب بروز می کند.
منابع این ویتامین : این ویتامین در روغن ماهی - زرده تخم مرغ - نارنج و نور آفتاب یافت میشود.
کمبود ویتامین E (توکوفرول) : موجب عدم باروری تخمها , ضعف جوجه خارج شده از تخم , مرگ در روزهای اولیه پس از خروج از تخم همراه با خیز زیر پوستی و آتروفی عضلانی می شود . در اثر مصرف دان ها یا مواد چرب اکسید شده بروز می کند.
منابع این ویتامین : این ویتامین در جگر سیاه - زرده تخم مرغ - موز - جوانه گندم - کاهو - کلم - روغن بادام زمینی - کره یافت میشود.
یرقان پیش کبدی اکثرا همراه با کم خونی همولیتیک است. کم خونی باید به صورت حاد و شدید بوده بطوریکه ظرفیت مشخص جذب و ژوگه کردن کبد را در بر می گیرد.
این حیوانات با علائم ضعف ، افزایش میزان فعالیت قلبی و تنفسی و مرمر قلبی به دلیل کم خونی و مدفوع تیره قهوه ای حضور پیدا می کنند. ادرار با میزان زیاد هموگلبین به رنگ قرمز یا قسمتی به رنگ شرابی تظاهر می کند.
علائم بالینی یرقان بستگی به عوامل ، زمان بیماری و اتیولوژی آن دارد. بطور مثال تفریق بین شکل یرقان داخل کبدی از یرقان خارج کبدی تنها بر اساس یافتههای بالینی مشکل می باشد .
ولیکن علامت های التهاب مجاری صفراوی گربه ها عبارتند از بی حالی – بی اشتهایی – سستی – استفراغ – کاهش وزن – بزرگ شدن کبد و زردی.
یرقان پیش کبدی: عفونت با ارگانیسمهای هموبارتونلا ، بابزیا ( به ندرت ) - سیتاکسزونوز – کم خونی اجسام هاینز- داروها ( استامینوفن – متیلن آبی ) - باکتریمی یا سپتیسمی - انتقال خون – تجزیه اریتروسیتهای نوزادی
یرقان کبدی: لوسمی ویروسی گربه سانان همراه با بیماری ها ( لنفوسارکوم ، ناراحتی های میلوپرولیفراتیو، توقف دهندههای ایمنی و عفونت می ثانویه ) - التهاب مجاری صفراوی یا صفراوی و کبدی – لیپیدوز کبدی با عامل ناشناخته و لیپیدوز متعاقب دیابت ملیتوس – التهاب عفونی پرده صفاقی گربهسانان - باکتریمی – سپتیسمی – توکسوپلاسموز – هیستوپلاسموز - داروها یا سموم ( استامینوفن – متی مازول ) - نئوپلازی
مشاوره و آموزش درمان عوامل یرقان در گربه ها
یرقان پس کبدی داخل کبدی: التهاب مجاری صفراوی یا التهاب صفراوی کبدی - نئوپلازی اولیه یا متاستاز
خارج کبدی: التهاب حاد نکروز لوزالمعده – نئوپلاسم منجر به انسداد مجاری صفراوی – پارگی یا ضربات وارده به مجاری صفراوی یا مثانه – سنگ مجاری صفراوی ( معمولا متعاقب ایست مزمن صفرا و غلیظ شدن صفرا به دلیل التهاب مجاری صفراوی کبدی )
به تجمع بیش از حد بیلی روبین در بافتها یرقان (Jaundice) گفته می شود. در تشخیص یرقان تعیین مقدار بیلی روبین سرم ارزش زیادی دارد. بیلی روبین ژوگه در آب حل می شود و برای تشخیص آن نیازی به متانول نیست و نسبت به بیلی روبین غیرژوگه سریعتر در بافتها ایجاد حالت ایکتر (زردی ) می کند، مخصوصا در بافتهایی که دارای فیبرالاستیک بیشتری باشند.
در سگ و گربه یرقان زمانی ظاهر میشود که میزان بیلی روبین خون به بیش از ٣ میلی گرم در ازای هر دسی لیتر برسد. مقدار طبیعی بیلی روبین مستقیم خون سگ 06/0 تا 12/0میلی گرم در دسی لیتر خون است و میزان بیلی روبین غیر مستقیم 01/0 تا 5/0و بیلی روبین تام 1/0 تا 5/0میلی گرم در دسی لیتر خون است که پایین بودن میزان بیلی روبین تام سرم دلیل وجود کلستاز یا انسداد مجاری صفراوی میتواند باشد. بهترین نواحی برای مشاهده یرقان صلبیه چشم ، قسمت خارجی گوش ، کام نرم ، غشاهای مخاطی ، پوست بدون پیگمان و نواحی از پوست که پوشش مویی کمتری دارند هستند.
- معمولاً تب پایدار و از دست رفتن اشتها و به هم ریختگی پوشش خارجی بدن حیوان وجود دارد.
- التهاب لثه و دهان و عفونت های مزمن یا عودکننده پوست ، مثانه و بخش فوقانی دستگاه تنفس
- اسهال پایدار و مشکلاتی در چشم
- از دست رفتن هر چند به آرامی اما اتفاق می افتد
- انواع بیماریهای خونی و سرطانها هم همزمان می تواند رخ دهد
- در گربه هایی که عقیم نشده اند سقط و سایر ناهنجاریهای تناسلی رخ می دهد
- تشنج در برخی موارد ، تغییر رفتار حیوان و سایر ناهنجاریهای عصبی
برای تشخیص این عفونت به ردیابی آنتی بادی ضد این ویروس در خون گربه می پردازند و برای تأیید موارد مثبت از PCR بهره میگیرند.
غیر از اینکه باید گربه را تا حد امکان از معاشرت با گربه های ولگرد و گزش دور نگه داشت واکسیناسیون برای پیشگیری توصیه میشود. البته واکسیناسیون ایمنی صد در صد ایجاد نمی کند اما بسیار مؤثر است.
گربه مبتلا را باید حتماً عقیم یا اخته نمود و جیره غذایی آنرا متعادل کرد. عدم مصرف گوشت خام و تخم مرغ خام و لبنیات غیرپاستوریزه را باید مد نظر قرار داد و هر شش ماه یکبار باید توسط دامپزشک معاینه شود.
هر چند که FIV از جنس لنتی ویروس و شبیه HIV است و باعث ایدز در گربه ها می شوند اما تنها گربه ها را آلوده می کند و قادر نیست انسان را آلوده سازد. مطالعات انجام شده تاکنون هم مبین همین مطلب بوده است.
مهمترین راه انتقال ویروس گزیدگی و از راه زخم است. تماسهای غیرتهاجمی و اتفاقی که جنبه جنگ ندارد و بخصوص گربه های اهلی و خانگی که اینگونه تماسها را هم خیلی ندارند نمی تواند عامل مهم و خطرساز برای ابتلا به این بیماری قلمداد شود. در مواردی اندک انتقال از طریق خون مادر به نوزاد در هنگام عبور نوزاد از کانال زایمان و یا از راه شیر آلوده رخ می دهد. برخلاف انسان ، جفت گیری در گربه ها راه مهمی برای انتقال این ویروس محسوب نمی گردد.
ویروس نقص ایمنی گربه ها Feline Immunodeficiency Virus بر اساس رده بندی انجام شده توسط متخصصین ویروس شناسی بعنوان یک Lentivirus یعنی جنسی از ویروسها که بیماریزایی آنها کند است مطرح می باشد. این ویروس در خانواده رتروویروسهایی نظیر ویروس لوسمی گربه ها طبقه بندی می شود.با این حال FIV شکل کشیده و FeLV برخلاف آن بیشتر حلقوی است. این دو ویروس از نظر ژنتیکی هم با هم متفاوتند و پروتئین های سازنده آنها از نظر اندازه و ساختار به هم شبیه نیستند و روند بیماریزایی آنها هم تفاوتهایی با هم دارد.
آلودگی در سایر حیوانات اهلی و حیوانات خانگی نیز دیده می شود. در حیوانات معمولا آلودگی باعث بیماری بالینی نمی شود اما در گوسفند و بز ممکن است سقط جنین اتفاق افتد.
اهمیت این بیماری بیشتر به علت مشترک بودن آن است. این باکتری با شیر، ادرار و مدفوع حیوانات آلوده دفع می شود، به خصوص در زمان زایش، جفت و مایع جنینی دامهای آلوده به شدت به عامل بیماری مذکور آلوده است. این باکتری در مقابل گرما، خشکی و بیشتر مواد ضدعفونی مقاوم است. اغلب انسانها در مقابل بیماری بسیار حساس هستند و با ورود تعداد اندکی باکتری به بدنشان از راه تنفسی و استنشاق ذرات آلوده بیمار می شوند.
تشخیص بیماری در سطح گله بر اساس جداسازی باکتری عامل بیماری از خون و بافت و نیز انجام آزمایش ثبوت عناصر مکمل است.
این آزمایش بلافاصله بعد از بروز علایم بالینی مثبت می شود. آزمایش الایزا که میزان حساسیت آن مشابه آزمایش ثبوت عناصر مکمل است برای شناسایی دام های حامل توصیه می گردد.
دوره کمون بیماری در شرایط تجربی 7-5 روز است ولی در شرایط طبیعی طولانی تر و حدود 13-11 روز می باشد. اولین علامت بیماری تب شدید است که چندان دوام ندارد. بعلاوه بی اشتهایی و بی قراری نیز مشهود می باشد. ترشح شیر ابتدا کاهش می یابد و ترشحات چرکی از خارج می شود و نهایتا" به علت فیبروز غده شیر به طور کامل قطع می گردد.
دو تا چهارده روز بعد از قطع شیر ضایعات چشم و مفاصل ظاهر می شود. تورم چشم باریزش ترشحات مخاطی و ترس از نور همراه است. درگیری مفاصل منجر به ایجاد اشکال در حرکت دام و لنگش می شود. گاهی تورم مفاصل شدید و دردناک و زمانی خفیف و غیر آشکار می باشد. دوره بیماری ممکن است از یک تا چند ماه به طول انجامد. سقط جنین ناشی از بیماری در میش ها و بزهای آبستن ممکن است اتفاق بیافتد. گاهی همه علایم در یک دام مشاهده می شود و زمانی در هر دامی در یک گله یکی از علایم فوق ممکن است بروز نماید.
میزان تلفات 30 – 10 درصد است ولی تعداد زیادی دام به این علت که غده در آنها آسیب دیده و برای همیشه غیر قابل استفاده می گردند، از گله حذف می شوند.
بیماری در هر سنی بروز می کند و جنس هم در ابتلا به بیماری دخالتی ندارد. عامل بیماری از طریق دستگاه گوارش یا نوک وارد بدن می شود. آگالاکسی بیشتر به طور مستقیم از دامی به دام دیگر انتقال می یابد ولی گاهی به صورت غیر مستقیم از طریق شیردوشی نیز ممکن است انتقال یابد. عامل بیماری از طریق ترشحات بدن به خصوص شیر، ترشحات چشم و مفاصل دفع می شود. به دلیل اینکه دفع باکتری از شیر تا چند ماه بعد از بهبود ممکن است ادامه یابد بنابراین بیماری نه تنها توسط دام بیمار بلکه دام بهبود یافته نیز امکان دارد منتقل شود.
پس از ورود به بدن، باکتری وارد جریان خون می شود و ایجاد سپتی سمی می کند. دو تا سه روز بع د، باکتری از خون خارج و در اندامهای مختلف از جمله ، چشم و مفاصل موضع می گیرد و باعث بروز علایم بیماری می گردد.
در حالی که پرنده وضعیت عضلانی خوبی دارد ، رنگ پریده است و در محوطه بطنی مقدار زیادی خون ه شده وجود دارد ، که یک یا هر دو کلیه را احاطه می کند و یا در کیسه های هوایی ، ریه ها و نای و محوطه دهان و بینی خون ه شده وجود دارد .
اگر محل پارگی در آئورت صدری باشد کیسه پریکارد مملو از خون ه شده می شود . معاینه دقیق معمولاً نمایانگر پارگی در دیوارة عروق خونی بزرگ است . در صورتی که محوطه داخلی بدن پر از خون باشد پارگی معمولاً در آئورت شکمی ، بین کلیه ها رخ می دهد.
در بوقلمونهای نر و سریع الرشد، با شروع بیماری ، مرگهای ناگهانی دیده می شود .
بعضی پرندگان به پشت بر روی زمین افتاده و بالهایشان را به شدت تکان و در عرض چند دقیقه می میرند .خون در دهان و منافذ بینی مشاهده می شود .
از بیماریهای متداول بوقلمون است که با خونریزی های شدید داخلی به علت پارگی آئورت شکمی و پارگی آئورت سینه ای رخ می دهد .
بوقلمونهای نر بزرگ و گاهی هم بوقلمونهای ماده و ماکیان(در سن 8 تا 24 هفتگی) مبتلا می شوند .
حداکثر مرگ سن 12 تا 16 هفتگی است .
غالبا بوقلمونهایی که رشد سریع تری دارند و از نظر جثه سنگین تر اند مبتلا می شوند .
پارگی آئورت مربوط به بالا بودن پروتئین مصرفی و یک دوره طولانی افزایش چربی خون می باشد .
در بوقلمونهای نر بالاترین میزان بروز این عارضه مصادف با بلوغ جنسی می باشد .
گونه هایی از مایکوپلاسماها که از پرندگان جدا میشوند ، عموما به پروتئینهایی شامل 10 تا 15 درصد سرم حیوانی نیازمند هستند . بنابراین فراهم سازی برخی از انواع مکمل ها بطور معمول مفید خواهند بود . این در حالیست که رشد M.Synoviae نیازمند اضافه نمودن Nicotinamide adenine dinucleotid یا NAD میباشند . انواع محیطهایی که توسط Frey یا Bradbury توصیف شده اند ، برای کشت انواع مایکوپلاسماهای پرندگان مناسب میباشند .
ارگانیسمهای مایکوپلاسماها ، بدلیل رشد آهسته این باکتری ، بطور معمول محیط 37 تا 38 درجه سانتی گراد را ترجیح میدهند و بطور معمول به تالیوم استات و پنی سیلین مقاوم میباشند . این دو ، در جهت به تاخیر انداختن رشد باکتریهای آلوده کننده و قارچها ، در محیط رشد اضافه میشوند .
مایکوپلاسماها پروکاریوتهای بسیار کوچکی هستند که فاقد غشا بوده و تنها به غشای پلاسمایی متصل میشوند . این باکتریها ، واجد کلونی هایی بشکل تخم مرغ سرخ شده میباشند . از لحاظ مورفولوژی به آنتی بیوتیکهایی که سبب سنتز دیواره سلولی میشوند ، مقاوم بوده و از سوی دیگر به مجموعه ایی از ذرات غذایی نیازمند است .
مایکوپلاسماها واجد میزبانهایی اختصاصی میباشند . برخی از آنها ، تنها گونه خاصی از حیوانات را دچار بیماری میکنند . این در حالیست که انواعی از مایکوپلاسماها توانایی بیمار کردن گونه های مختلفی از حیوانات را دارا میباشند . این باکتریها را میتوان در انسانها ، گیاهان ، حیوانات و ات یافت .
مایکوپلاسماها عموما در سطوح مخاطی تکثیر نموده و ایجاد پرگنه می کنند و از انواع باکتریهای مهاجم نمیباشند . برخی از گونه ها ، شامل Mycoplasma Gallisepticum توانایی نفوذ و رخنه به سلولها را دارا میباشند .
دوره کمون این بیماری ، به پاتوتیپ ویروس ، سن میزبان و راه ورود ویروس ، بستگی دارد . جوجه های دو هفته ایی تلقیح داده شده با این ویروس ، دوره کمونی از یک روز ( تلقیح کف پا ) تا یازده روز ( تلقیح داخل ماهیچه ایی ، داخل رگی ، داخل سینوسی ) را نشان داده اند . دوره کمون این بیماری پس از ارتباط پرندگان بیمار با سالم نیز سیزده روز برآورد شده است .
این بیماری بطور معمول پنهان بوده و تنها با استفاده از روشهای جداسازی یا سرولوژی ، قابل تشخیص میباشد . در پرندگان بالغی که از راه مجاری دهانی و تنفسی تلقیح شدند ، ویروس فوق ، چهار روز پس از بیماری در تمامی ارگانهای آزمایش شده مشاهده شد .
تعداد ویروسهای جدا شده ظرف دو هفته به شدت کاهش یافت و بیست روز پس از آلودگی ، هیچ ویروسی مشاهده نشد . اگرچه ضایعات پس از مرگی مشاهده نگردید ، ویروس در تاندونهای جم و باز کننده اعضای لگنی ، مکررا تشخیص داده شد .
در بیماری حاد ، فلجی را مشاهده خواهید نمود . برخی جوجه ها از رشد باز می مانند . در بروز مزمن این بیماری ، فلجی شدیدتر خواهد بود و درصد کمی از جوجه های درگیر ، مفصل زانو از حرکت باز می ماند . برای نخستین بار در یک گله 36000 قطعه ایی گوشتی ، این بیماری بعنوان Synovitis شناخته شد .
در این مشاهده ، نیمی از جوجه های سه تا چهار هفته دچار حالت فوق شدند . در هفته های هفتم تا هشتم ، 550 قطعه پرنده تلف یا از گله خارج شدند . 4500 پرنده نیز ار رشد باز ماندند .
در یک گله 15000 قطعه ایی گوشتی ، هیچ نشانه کلینیکی از التهاب مفاصل ویروسی یا tenosynovitis مشاهده نگردید ولی در کشتارگاه ، 5 درصد از پرندگان ، بزرگی در ناحیه Gastrosnemius یا تاندونهای جمع کننده انگشتان را نشان دادند .
التهاب مفاصل ویروسی ، از بیماریهای مهم طیور میباشد که از لحاظ جنبه های اقتصادی نیز اهمیت ویژه ایی دارد . این بیماری با سروتایپها و پاتوتایپهای متفاوت رئو ویروس پرندگان ایجاد میشود . اهمیت این بیماری ، بیشتر در جوجه های گوشتی میباشد ولی ، مرغهای تخمگذار صنعتی و همچنین بوقلمونها نیز از انواع پرندگان حساس به این بیماری ، طبقه بندی میشوند .
زمانیکه رئوویروسهای انتخابی بیماریزا در جوجه ها به بوقلمونها تزریق گردید ، ضایعاتی منطبق بر التهاب مفاصل ویروسی در آنها مشاهده گردید .
بیماری فوق در جوجه ها ، از طریق واکسیناسیون با واکسنهای زنده تخفیف حدت یافته و یا واکسنهای غیر فعال ، کنترل میشود . عموما ، مشتقات S1133 رئوویروسی ، بعنوان واکسن ، مورد استفاده قرار می گیرد . بنظر میرسد که ویروس فوق ، در تمامی نقاط دنیا قابل استفاده باشد .
بر اساس برخی نشانه ها چون تاج رنگ پریده ، لاغری ، مشکلات پا ، تاول در سینه ، بزرگ شدن کف پا یا مفصل زانو ، بزرگ شدن طحال ، و بزرگ شدن کبد یا کلیه ها ، میتوان به نوعی تشخیص اولیه دست یافت . اما توجه داشته باشید که التهاب مفاصل دلایل متعددی دارد و تشخیص قطعی شما بایستی بر اساس رویه شناسایی باکتری در آزمایشگاه ، صورت پذیرد .
از سوی دیگر ، توجه داشته باشید که استافیلوکو اورئوس ، اشرشیا کولای ، پاستورلا و سالمونلا نیز میتوانند از دلایل اولیه ابتلا به Synovitis باشند . این در حالیست که مایکوپلاسما گالی سپتیکم نیز میتواند سبب بروز ضایعات مفاصل و تاول در سینه باشند .
نقرس احشایی در واقع مرحله انتهایی بسیاری از بیماریهای کلیوی محسوب می گردد و لیکن علل زیر برای وقوع بیماری در نظر گرفته می شود :
کم آبی ( تشنگی بیشتر از 5 الی 6 ساعت می تواند منجر به بروزنقرس گردد. )
افزایش میزان کلسیم جیره (درمرغ گوشتی کلسیم بالاتراز5/2درصدمنجربه بروزنقرس می گردد )
کاهش ویتامین A
افزایش میزان پروتئین جیره ( بالاتر از 25 درصد )
ویروس برونشیت عفونی ( برخی از سویه ها همچون سویه هلندی گرایش به سمت کلیه دارند )
سموم قارچی ( مایکوتوکسین ها )
مخلوط شدن تصادفی اوره در پودر ماهی
نفریت ویروسی مرغان ( AVIAN NEPHRITIS VIRUS ) که آنتروویروسی است که بیشتر در سنین زیر10 روزگی جوجه ها را مبتلا می کند .
متداول ترین انگل که در انسان خطرساز می باشد توکسوکاراکانیس می باشد. اگر چه مواردی از توکسوکاریازیس گربه ای نیز در انسان دیده می شود ، اما به دلیل عادت رفتاری گربه در دفع مدفوع ، موارد آن نادر است.
انگل از طریق بند ناف یا شیر مادر به توله ها منتقل می شود. لاروها به سرعت در روده توله سگها ، بالغ می شود. وقتی توله سگها به سن سه یا چهار هفتگی می رسند شروع به دفع تعداد زیادی تخم انگل می کنند که از طریق مدفوعشان موجب آلودگی محیط می گردند. تخمها به سرعت تبدیل به لارو عفونی می گردند.
توکسوکاریازیس می تواند منجربه بیماریهای چشمی گردد که درنهایت موجب کوری می گردد. فرم چشمی زمانی ایجاد می گردد که انسان و یا حیوان تخم انگل را ببلعد تخم انگل در داخل روده باز می شود و تبدیل به لارو می شود.
این لارو می تواند با مهاجرت به سایر نقاط بدن از جمله چشم سبب بروز مشکلاتی برای چشم شود که در نهایت منجر به التهاب و زخم شبکیه شود.هر ساله حدود هفتصد نفر از کودکان مبتلا به فرم چشمی توکسوکاریازیس بینایی خود را از دست می دهند.
توکسوکاریازیس یک بیماری انگلی است این انگل از خانواده کرمهای گرد است این انگل در بسیاری از حیوانات از جمله انسان قادر به ایجاد بیماری است در سگ و گربه دو گونه توکسوکارا کتی و توکسوکارا کنیسس می تواند سبب ایجاد بیماری شود. توله سگها از طریق بند ناف در دوران جنینی و نیز خوردن شیر مادر پس از تولد آلوده می گردند .
اما گربه ها فقط از طریق خوردن شیر مادر آلوده می شوند. این انگل نه تنها در سگ و گربه باعث بیماری می گردد ، بلکه مهاجرت لارو انگل در بدن انسان خصوصاً بچه ها ایجاد بیماری می کند.درایلات متحده تخمین زده می شود که سالانه هزار مورد از آلودگی در انسان مشاهده می شود. تذکر: اصولاً موارد توکسوکاریازیس در انسان نادر است.
توسط مایکو باکتریوم ویوم ایجاد می شود که نزدیکی زیادی با باکتری سل انسانی و گاوی دارد.در پرندگان M.avium سبب بیماری ناتوان کننده مزمنی با ندول های سلی می شود. در انسان عفونت M.avium یابه صورت تنفسی در کودکان ویا بصورت موضعی در بزرگسالان بروز می کند که که با تورم گره های لنفاوی ناحیه همراه است. ایجاد عفونت در افرادی که کمبود ایمنی دارند به صورت حادتر است.
M.avium از طریق خوردن غذا و یا آب گسترش می یابد. گله های مرغ بایستی نابود شود. در حالی که بیشتر مایکو باکتریوم ها با آنتی بیوتیک ها قابل درمان هستند، عفونت M.avium استثنا است.
این بیماری نام های زیادی دارد از جمله، پنومونی افزایش حساسیت، پنومویوزیس و بیماری ریوی در کبوتران. این بیماری در انسانهای که نسبت به پر و یا غبار پر یا کسانی که با کبوتران سرو کار دارند دیده می شود. نشانه های این بیماری ممکن است در دو سال خود را نشان دهند ولی اغلب تا 10 الی 20 سال این نشان ها بارز هستند.
این بیماری به سه شکل حاد، تحت حاد و مزمن دیده می شود. فرم حاد، در اثر استنشاق پر و یا غبار پر ویا در معرض مدفوع پرندگان در مدت 4 ساعت قرار داشتن، بوجود می آید. نشانه های فرم حاد، عطسه، سختی در تنفس، احساس سرما و تب است. اگر فرد از آن موقعیت زود بیرون بیاید، درمان خاصی نمی خواهد و نشانه های بیماری از بین خواهد رفت. در فرم تحت حاد فرد طی مدت زمان بیشتری در معرض موارد آلرژیک قرار دارد. سرفه های خشک و سختی تنفس رو به افزایش خواهد گذاشت. در این فرم نیز اگر فرد از موارد آلرژیک دور شود خود به خود بهبود پیدا خواهد کرد و علائم نیز از بین خواهد رفت. اگر فردی به صورت مداوم با موارد آلرژیک زا سر و کار داشته باشد به فرم مزمن دچار خواهد شد. این فرم دیگر قابل برگشت نیست و علائم آن نیز سختی در تنفس به صورت آشکارا پیش رونده ، عطسه خشک و کاهش وزن می باشد.
عامل این بیماری کلامیدیا پسیتا است و یک باکتری داخل سلولی می باشد. این بیماری در خانواده طوطیان و انسانها سیتاکوزیس نامیده می شود. این بیماری در طوطی سانان تب پاروت هم نامیده می شود.
این بیماری علاوه بر انسانها و پرندگان، در گاوها، گوسفندان و خوک ها هم مشاهده می شود. اکثر انسان های که به این بیماری دچار می شوند، طوطی و یا کبوتر ویا بوقلمون در خانه نگه داری می کنند. این بیماری همچنین از انسانی به انسان دیگر هم منتقل می شود.
بزرگترین گونه ای که توانایی ایجاد بیماری را دارند از انسان و پرنده ها ایجاد شده است. گونه های که در موجوادات دیگر یافت شده است اغلب موجب بیماری نمی شوند.
بیماری های مشترک، بیماری هایی هستند که قابل انتقال بین انسان و حیوانات هستند. بچه های جوان و بزرگسالان پیر و افرادی که دچار فقر ایمنی هستند، بیشتر در معرض این گونه بیماری ها هستند. افرادی که فقر ایمنی دارند مانند کسانی که به بیماری های سرکوبگر ایمنی دچار هستند (ایدز) و یا کسانی که از دارو هایی که باعث ایجاد فقر ایمنی می شود (کورتون ها)، بیماری سرطان و یا کسانی که جنین سقط کرده اند، می باشد.
هر چند لیست تعداد بیماری هایی که مشترک است زیاد می باشد ولی به چند تا از آنهایی که اهمییت بیشتری دارند اکتفا می کنیم:
کلامیدیوز Chlamydiosis، سالمونلا Salmonellosis، کمپیلو باکتر Campylobacteriosis، نیوکاسل New castles، آلوئولیت آلرژیک Allergic Alveolitis ، مایکوباکتریوم Mycobacteriosis (Avian Tuberculosis) ، آنفولانزا Influenza، ژیاردیا Giardia و کریپتوسپوریدیوز Cryptosporidiosis.
این بیماری قابل سرایت به اسب، گاو، خوک و انسان می باشد. دوره کمون بیماری 1 تا 3 روز است. علایم بیماری تب و افزایش بزاق در هنگام غذا خوردن است که به تدریج دانه هایی در سطح زبان و روی لبها ظاهر می شود.
دانه ها طی 48 ساعت پاره شده و تمام سطح زبان و لبها را فرا می گیرد و حیوان از خوراک می افتد. ویروس عامل بیماری از طریق ترشحات آلوده حیوان و گاهی از طریق ات انتقال می یابد. بیماری معمولا" خطرناک نیست و دامهای مبتلا به زودی بهبود حاصل می کنند.
کچلی از بیماریهای قارچی پوستی می باشد که این قارچ به بافتهای پوششی و شاخی و الیاف مو حملخ می کند. در اسبها بیماری با ایجاد لکه های گردی در پوست شروع می شود و پس از چند روز موها فاسد شده و می ریزند.
سطح پوست خاکستری رنگ و شوره های ریزی در پوست ظاهر می شود. سپس پوسته پوسته شده و خارش شدید در حیوان ایجاد می کند. در صورتیکه مراقبتهای لازم انجام شود پس از مدت 25 تا 30 روز بهبود حاصل می شود. در صورتیکه محل کچلی در زیر زین یا تنگ اسب باشد در اثر تحریک بهبودی به تاخیر می افتد و ممکن است به سایر نقاط بدن نیز سرایت کند. بیشتر کچلی های انسان از حیوانات سرایت می کند، به خصوص در نقاط روستایی و جاهاییکه تماس نزدیک با اسب و گاو وجود دارد.
به تدریج که انسان با ابیماریهای باکتریایی، ویروسی و انگلی آشنا و به کشف عامل آنها دست یافت عوامل بیماری زا را در انسان و حیوانات مورد بررسی قرار داد و در همین ارتباط بیماریهای اسب به خصوص بیماریهای مشترک بین اسب و انسان نیز مورد توجه قرار گرفت.
خوشبختانه تعداد بیماریهای مشترک بین انسان و اسب زیاد نیست و ما در اینجا بر حسب اهمیت و به طور مختصر به آنها اشاره می نماییم:
سیست آرتمیا : که بعد از ایجاد مراحل انکوباسیونی و تولید ناپلیوس، ناپلی تازه تفریخ شده مورد استفاده پست لارو میگو، بچه ماهیان آکواریومی و سایر آبزیان قرار می گیرد.
آرتمیای منجمد و پودر یا پولکی آرتمیا : هم به طور مستقیم مورد تغذیه آبزیان قرار داده می شود و هم در ترکیب جیره غذایی آن ها می تواند لحاظ گردد.
انسایل آرتمیا (Ensile)یا ترشی آرتمیا : که پیش از استفاده باید چندین بار با الک های 100 الی 200 میکرونی شست و شو گردند تا میزان اسیدیته آن از بین برود و در حد pH خنثی دربیاید و سپس مورد استفاده قرار گرفته شود .
میگوی آب شور به عنوان غذا در مزارع پرورش ماهی و میگو استفاده می گردد. غذا های مصنوعی با تنوع فراوان که برای تغذیه آبزیان مختلف به کار می روند به تنهایی قادر به تأمین نیاز مندیهای غذایی آبزیان پرورشی نمی باشند، در حالیکه استفاده از غذای زنده مخصوصا میگوی آب شور یا آرتمیا در تغذیه آبزیان پرورشی ماهیان تزئینی به دلایل زیر اهمیت فراوانی دارد:
مصرف غذای زنده باعث افزایش مقاومت نوزاد ماهی در برابر عوامل بیماری زا و شرایط نامساعد می شود.
ماهیان زینتی تمایل به غذا هایی دارند که درمحیط طبیعی آن ها پیدا می شوند و برخی از آن ها نظیر ماهیان آکواریومی تخم گذار فقط از غذا های زنده و طبیعی استفاده می کنند.
میگوی آب شور به عنوان غذای زنده موجب رشد کافی اندام های جنسی و تسریع در رسیدگی جنسی و افزایش قدرت تولید مثلی یا باروری می شود.
هضم و جذب غذاهای طبیعی آسان تر می باشد و علاوه بر این که بر هضم و جذب غذا های کنسانتره کمک می کند، نیاز های اسید های آمینه، اسید های چرب ضروری و مواد معدنی را به خوبی تأمین می کند و زمینه تجربه شکار را برای بچه ماهی ها فراهم می سازد.
ناپلیوس (Nauplious) آرتمیا، غذای زنده ارزشمندی برای تغذیه لارو ماهی، سخت پوستان و صدف داران است. توانایی ویژه آرتمیا در تشکیل جنین های گاسترولایی به نام سیست، آن را به عنوان یک منبع غذایی آسان و بی دردسر مطرح می سازد. سیست آرتمیا را می توانید در شرایط سرما و خشک به مدت طولانی نگهداری کنید.
در مواقع وم می توانید مقداری از آرتمیا را از سردخانه خارج و با ایجاد شرایط انکوباسیونی، نوزاد خارج شده از تخم را مورد تغذیه آبزیان مختلف قرار دهید. آرتمیا یک موجود فیلتر کننده غیر انتخابی می باشد و ذرات غذایی کمتر از 50 میکرون که شامل باکتریها، فیتو پلانکتونهای کوچک و تک سلولی می باشند را مورد تغذیه قرار می دهد.
بیرون آوردن پرنده از قفس و گردش موجب می شود پرنده نسبت به محیط های نا آشنا در کنار افراد آشنا ترس کمتری داشته باشد. حتی روی دست گرفتن طوطی و بردن او به محل های نزدیک می تواند ترس او را بهبود ببخشد. حتی اگر پرنده از محل زندگی (قفس) خود بیرون نمی آید نیز این کار لازم می باشد. پرنده شما از محیط های جدید لذت می برد، و تجارب پیشرفته ای بدست می آورد و هنگامی که به محل زندگی خود برمیگردد احساس امنیتش نسبت به اطراف بهبود می یابد.
گسترش رابطه به طور مطمئن حتی با یک انسان جدید نیز می تواند یک پرنده ی هراسان را آرامتر سازد و او پس از آن ممکن است اعتماد به نفس بیشتری در کار های خود داشته باشد و از چیزی نترسد.
به خاطر داشته باشید طوطی هایی که دارای اسباب بازی های فراوان برای جویدن می باشند و به جای بازی های فعال و فکری مدت زیادی را به بازی با آن ها می پردازند،
دچار افزایش رفتار های درونگرا و کاهش اعتماد به نفس و فعالیت می گردند و همین نکته یکی از عوامل افزایش وحشت در پرندگان می باشد. به علاوه رژیم غذایی محدود و نامناسب و خواب ناکافی، یا قرار گرفتن در قفس کوچک باعث بازگشت واکنش های ترس می گردد.
طوطی هایی که بارها و بارها پرشان قیچی می گردد، یا طوطی هایی که در تجربه های اول پرواز به موانع محیط اطراف برخورد می کنند، در ذهنشان یک تجربه ی بد از پرواز بوجود می آید و به دلیل همین ممکن است تا همیشه از پرواز خودداری نمایند و از این کار وحشت داشته باشند.
در این مواقع، برای پیشرفت اعتماد به نفس پرنده بهتر است همیشه در قفس باز باشد و یا پرنده از قفس بیرون باشد، تا خود به خود بر اثر دیدن فضای آزاد تحریک به پرواز گردد.
هم چنین برای طوطی های جوان و کم تجربه، قفس های بسیار بزرگ و نامناسب برای حرکت می تواند باعث افتادن های مکرر پرنده از بالای قفس گردد، و این کار نیز موجب آسیب پذیری بالا و ترس پرنده از فعالیت های گوناگون می گردد.
بسیاری از طوطی ها از هیچ چیزی ترس ندارند؛ حتی از مقابله با پرندگان بزرگ جثه برای دفاع از قلمرو خودشان نیز نمی ترسند. اما برخی از پرندگان تقریبا از هر چیزی می ترسند،
حتی عبور سایه از روی دیوار باعث وحشت آنها می گردد. در محیط خانگی و اسارت، طوطی ها اغلب با گاز گرفتن، کندن پر، تغییر حالت پرها و کوبیدن خود به قفس ترس خود را نشان می دهند.
همانطور که ذکر شد، بروز این بیماری در توله ها همراه با اسهال و قرمزی مقعد رخ می دهد، اما به طور معمول این عارضه توسط صاحبان تشخیص داده نمی شود، زیرا در زمان اسهال سگ ماده به تمیز کردن مقعد توله اسرار می ورزد و لیس زدن مداوم مادر موجب قرمزی مقعد توله ها و گمراهی صاحب می گردد.
در مراحل اولیه ی این بیماری، مدفوع توله ها زرد رنگ و بوی ترشیدگی شدید می دهد. و در مراحل پیشرفته ی سندرم شیر سمی، در اثر ترشح صفراوی، اسهال در توله ها شدیدتر شده و برنگ سبز ظاهر می گردد. بوی متعفی داشته و نشان از بالا بودن PH و عدم جذب لاکتوز و همچنین هماتوژن پروتئین یا اسهال نکروز می باشد.
می توان در صورت ایجاد ورم و یا واژنیت، مسمومیت هماتوژن را به سندرم شیر سمی در ارتباط دانست. در سندرم شیر سمی اسهال طبیعی وجود ندارد بلکه در این عارضه، اسهال حالتی پیشرفته و شدید داشته و به همین علت باید از مصرف شیر جلوگیری گردد.
علل به وجود آمد سندرم شیر سمی، همراهی عفونت ژنی شیر با عفونت سر ک ها و یا تورم حاد ی همراه با استرپتوکوکی (که معمولا عفونت های استرپتوکوکی با تورم مزمن ها (colibacillary) همراه می باشد) است.
افزایش سطح آلودگی های باکتریایی در شیر سگ ماده یکی از اصلی ترین علل سندم شیر سمی است که به دلیل ورود مواد سمی از طریق خون به شیر مادر می باشد و معمولا پس از زایمان و همراه با تورم است.
این عارضه در توله هایی بین سنین 4 الی 14 روزه رخ می دهد. سندرم شیر سمی در اثر توکسین های موجود در شیر سگ ماده و یا به علت عدم توانایی استفاده ی توله ها از شیر مادر به وجود می آید و توله ها در اثر خوردن شیر آلوده دچار عفونت باکتریایی و مسمومیت می گردند.
توله ها به دلیل خنثی بودن و همین طور کافی نبودن اسید معده نمی توانند با این بیماری باکتریایی و میکرو ارگانیسم ها مقابله کنند (PH معده ی توله ها ذرحدود 2 الی 3 برابر کمتر می باشد).
تشخیص به موقع این بیماری در گربه ها به علت نشانه های مشابه در افزایش بیماری ها و مشکل است.
البته واکسنی برای این بیماری ساخته شده است که از راه دستگاه تنفسی وارد بدن حیوان می گردد ، اما کارایی آن مورد تردید می باشد و تا امروز ثابت نشده است که پیشگیری کننده ی قوی در مهار این بیماری باشد.
گربه های جوان کمتر از دو سال و گربه های بالای ۱۰ سال اغلب در معرض ابتلا به بیماری می باشند و شرایط بد جسمی ، استرس و شیوع عفونت موجب آلودگی بیشتر در گربه ها می گردند.
پریتونیت عفونی در گربه ها در مکانهای که جمعیتی از گربه ها مشاهده می گردند بیشتر است. این بیماری در حال حاضر غیر قابل درمان کامل است، اما با حمایت و درمان حیوان می توانید علائم بیماری را کاهش دهید و عمر طولانی تری به گربه خانگی خود ببخشید. معمولا گربه ی مبتلا به پریتونیت عفونی مرطوب سه سال پس از ابتلا به بیماری امکان زنده بودن خواهد داشت
FECV بسیار معمول می باشد، مخصوصا در مکان هایی که گروه های زیادی از گربه ها باهم نگهداری می گردند (پناهگاه حیوانات ، پرورشگاه ها و غیره ) از طریق استنشاق و یا تغذیه به این ویروس آلوده می گردند .
شایع ترین منبع آلودگی مدفوع می باشد، اگرچه سطوح آلوده ای نظیر ظروف غذا و لباس می توانند این ویروس را به خوبی انتقال دهند.
فقدان اشتها و کاهش وزن
افسردگی
عدم تحرک
کم خونی
تغییرات رفتاری
اسهال یا یبوست
تجمع مایعات داخل شکم و قفسه سینه (تجمع مایعات در قفسه سینه موجب مشکلات تنفسی می گردد)
افسردگی
از دست دادن اشتها
کم خونی
تب
ناراحتی کبد (یرقان)
نارسایی کلیه ( افزایش مصرف آب و دفع ادرار)
دیابت
بیماری های گوارشی ( استان و استفراغ)
ناراحتی های چشمی ( کوری ، تورم و غیره)
بیماری های عصبی ( تغییرات رفتاری، فلج شدن ، تشنج ،از دست دادن تعادل و غیره )
التهاب یا عفونت وخیم در قسمتی از صفاق (پرده ی پوشاننده لوله گوارشی) یا کل آن می باشد.
عامل پریتونیت عفونی گربه ها ، کروناویروس است. این بیماری از طریق مدفوع ، بزاق دهان ، تماس با گربه های آلوده و همین طور تماس با وسایل گربه های آلوده منتقل می گردد و کشنده نیز می باشد و ممکن باعث مرگ گربه ها گردد. پریتونیت عفونی برای مدت زمانی طولانی در محیط خارج از بدن گربه هم زنده خواهد ماند.
عروس هلندی من نر است یا ماده؟ رنگ گونه های عروس هلندی های خاکستری یا نر نارنجی کم رنگ تری است.
روی دم عروس هلندی های ماده طرح های راه راهی مشاهده می شود. در نژاد هایی که رنگ های مختلفی دارند(مانند مرواریدی) تنها راه شناسایی جنسیت تست DNA می باشد. در برخی از این پرندگان رفتار در میان جنسیت ها تفاوت هایی دارد ، به طور مثال عروس هلندی های نر بیشتر سوت می زنند و امکان حرف زدنشان بیشتر می باشد.
من باید چه نوع قفسی برای عروس هلندی خود تهیه کنم؟ عروس هلندی ها پرنده های فعالی می باشند ،
بنابر این به قفس نسبتا بزرگی نیاز دارند. یک قفس با 24 اسنچ طول و 24 اینچ ارتفاع داشته باشد برای عروس هلندی مناسب می باشد. بهتر است قفسی تهیه کنید که تمیز کردن و دسترسی به ظرف آب و غذای آن راحت باشد.
طوطی برزیلی صورت هلویی که نام دیگر آن طوطی برزیلی صورت گلی» می باشد و نام علمی آن Agais roseicollis است در سال 1793 میلادی کشف شده است و در آن هنگام به عنوان زیر گونه ای از طوطی برزیلی صورت قرمز» شناخته شد.
اما بعد ها یعنی در سال 1818 میلادی توسط شرق شناس فرانسوی لویس جان پیر ویللو» به عنوان گونه ای جدید معرفی شده است و این گونه دو زیر گونه به نام های علمی A.r.catumbella و A.r.roseicollis دارد.
گربه ها چه بی اعتماد به نفس، چه با اعتماد با نفس ،چه ترسو یا عصبی ، عاشق بازی می باشند. بازی کردن با یک اسباب بازی نظیر پرنده یا طناب می تواند به رشد و بلوغ غریز شکار گربه و افزایش اعتماد به نفس گربه کمک کند.
با این حال ، سعی کنید به گربه خود فشار زیادی برای جلوگیری از ترس و عصبانیت نیاورید و بسیار آهسته مراحل را طی کنید. در صورتی که گربه شما نمی خواهد با اسباب بازی ها بازی کند، شما باید گربه را با لوازم و اسباب بازی هایش تنها بگذارید و نگران نباشید.
شاید برای شما غیر ممکن و یا سخت باشد که گربه خود را در زمانی که عصبانی یا نگران باشد داخل باکس قرار داده و سوار ماشین گردید و به دامپزشکی مراجعه کنید.
اما بهترین راه برای آرام ساختن یک گربه برای رفتن به نزد دامپزشک تخلیه کردن انرژی گربه است! این کار اصلا سخت نخواهد بود و تنها چیزی که شما نیاز دارید یک حیاط یا فضای باز جهت بازی کردن گربتان با لوازم و اسباب بازی هایش می باشد.
عصبی بودن گربه سوالی را در ذهن صاحبش ایجاد می کند و آن این است : ” چرا گربه من عصبی و نگران است؟ ” ، برای پاسخ به این سوال باید به رایج ترین دلایل این امر اشاره نمود و آن ها را بررسی کرد. از شایع ترین دلایل این موضوع می توان به موارد زیر اشاره نمود:
ژنتیک و نژاد : همان طور که نژاد های متفاوت سگ ها رفتاری های متفاوتی دارند , گربه ها نیز بر حسب نژاد رفتار های به خصوص و خلق و خوی خاص خود را دارا می باشند.
تجربه هایی ترسناک و درد آور : معمولا گربه ها پس از یک تجربه ترسناک و هراس انگیز , به صورت طبیعی و طبق رفتار های طبیعی بدن و سیستم دفاعی , دیگر سراغ منشا آن تجربه نخواهند رفت.
عدم داشتن اعتماد به نفس : بهترین زمان برای رشد و پیشرفت اعتماد به نفس یک گربه در جوانی و خردسالی می باشد و و در صورتی که گربه شما در سنین جوانی خود تجربه های ترسناک و یا با موضوعات دردناک را تجربه کرده باشد یا مهم تر از همه به دور از خانواده و اجتماع و هم چنین مردم و انسان ها رشد کرده باشد به طور یقین رفتار متفاوتی با انسان های غریبه یا در کل انسان ها و صدا ها خواهد داشت.
باله های پشتی و مقعدی نر ها تیز تر و بلند تر و پر رنگ تر از ماده ها می باشد و همچنین ماهی ماده داری لکه های نقطه نقطه نارنجی در زیر شکم خود است.
پس از اینکه ماهی ها کوزه یا محل منتخب خود را برای تکثیر پاکسازی می کنند ماهی ماده شروع به تخم گذاری می کند و ماهی نر آن ها را به اسپرم خود آغشته می سازدد. پس از پایان تخم ریزی ماهی نر و ماده دائما با حرکت باله های خود سطح اکسیژن را بر روی تخم ها متعادل نگه می دارند .
سیچلاید گورخری (Convict Cichlid, Zebra Cichlid, Albino Convict) یا مجرم با نام علمی Archocentrus nigrofasciatus شناخته می شود. آن ها با این که شخصیت مهاجم گونه ای دارند در مورد نگهداری از تخم های خود شب و روز نمی شناسد،
به طوری که در تاریکی و با کمک حس بویایی به مراقبت از تخم هایشان می پردازند . سطح مراقبت سیچلاید گورخری در حد آسان می باشد و از این جهت این ماهی برای افراد مبتدی که علاقه مند به ماهیان گوشت خوار هستند بسیار توصیه می شود.
در روز های نخست هرگز اقدام به گرفتن سنجاب خود نکنید و بگذارید آزادانه در محیط گردش کرده و به شما عادت کند، در غیر این صورت از شما متنفر می شود.
برای بغل گرفتن سنجاب با دو دست و از طرفین اقدام کنید ، زیرا تا مادامی که به خوبی شما را نشناسد به محض اینکه دست خود را جلوی صورتش بگیرید خودش را جمع می کند ، اگر این کار را نکرد به آرامی دست خود را زیر سینه اش ببرید تا روی دست شما بیاید برای خارج کردن از قفس نیز همین کار را بکنید ( البته اگر دست خود را با فاصله 10 الی 20 سانتی متر برای پریدن سنجاب در مقابلش بگیرید این اتفاق نمی افتد)
ماهی های قرمز کوچک، حیوانات بسیار سخت جانی می باشند و هر چیزی را می خورند. لذا به راحتی می توانید در شرایطی که غذای مناسب در دسترس ندارید از خرده های نان، شیرینی و غیره به مقدار کم به عنوان غذا به آن ها دهید.
اما اگر در نگهداری آنها مبتدی می باشید به شما پیشنهاد می گردد از غذا های آماده آن ها که ارزان قیمت نیز می باشد تهیه کنید. فقط مطمئن باشید که غذایی را که تهیه می کنید مربوط به Goldfish باشد. ماهی ها نیز مانند انسان به پروتئین، ویتامین و غیره برای رشد و زندگی نیازمند می باشند.
از آنجایی که ماهی در تمام طول عمر خود در آب می باشد، لذا لازم است آبی که برای زندگی آن انتخاب کنید دارای شرایط مناسب زندگی باشد. معمولا استفاده از آب شهری مشکل خاصی برای ماهی های قرمز ایجاد نخواهد کرد.
اما پیشاز کنار گذاشتن آب برای ظرف ماهی، بگذارید یک دقیقه آب از شیر برود. این کار باعث می گردد برخی مواد شیمیایی که احتمالا در لوله رسوب کرده اند بیرون بروند. برای اطمینان از خارج شدن موادی مانند کلر، باید قبل از عوض کردن آب ماهی ها، بگذارید که آب به مدت یک شبانه روز در ظرف مانده و سپس ماهی را داخل آن بیندازید. همچنین این عمل باعث می گردد که آب دمای محیط را گرفته و تغییر آن برای ماهی ها خطری در پی نداشته باشد.
اولین موضوعی که می تواند به عنوان یک عامل مهم در عمر اغلب ماهی موثر باشد، محل زندگی آن هاست. ظروفی که در آن ها ماهی های فروشی وجود دارند ، اغلب کوچک هستند و شما نباید اشتباه کنید و ماهی ها را در همان ظروف کوچک نگهداری کنید.
ماهی ها به اکسیژن موجود در آب احتیاج دارند و این اکسیژن از طریق سطح هوایی که با آب در تماس است وارد آب می گردد. هر چه سطح مقطع بالای تنگ کوچک تر باشد، اکسیژن کمتری می تواند وارد آب خواهد شد. بنابر این سعی کنید تا آنجا که امکان دارد از ظروف کوچک برای نگهداری ماهی ها استفاده نکنید.
جهت انجام این بازی به یک جعبه کفش قدیمی، اسباب بازی محبوب گربهتان و مقداری خوراکی نیاز دارید. با استفاده از یک کاتر (تیز بر) سوراخهایی به سایز های مختلف در جعبه کفش ایجاد کنید.
سپس درون جعبه کفش را پر از خوراکی، اسباب بازی و علف گربه نموده و در جعبه را ببندید و سپس آن را با استفاده از چسب محکم نمایید. سپس جعبه را در کنار گربهتان قرار بدهید. از اینجا به بعد شما دیگر کاری ندارید به جز این که تماشا کنید گربه ی شما چگونه با این اسباب بازی جدید و کم خرجش به بازی میپردازد
پیاده روی با سگ در شب مزایا و معایب بسیاری دارد.
بسیاری از ما در طول روز مشغله های زیادی داریم.
برای مثال :
باید به شغل یا درس خود رسیدگی کنیم.
همین موضوعات باعث میشود که شب را برای پیاده روی با دوست پشمالوی خود انتخاب کنیم.
در این مطلب نکات مفیدی را برای همراهان پت دوست آورده ایم تا یک پیاده روی امن با سگ در شب داشته باشید.
قطعاً یکی از مهمترین توانایی های ما یعنی بینایی در شب ضعیف تر از روز است و به همین دلیل پیاده روی با سگ در شب خطرات بیشتری نسبت به روز دارد.
وسایل لازم برای پیاده روی با سگ در شب
اگر تصمیم دارید هنگام شب با سگ خود به پیادهروی بروید حتماً وسایل زیر را همراه خود ببرید تا امنیت بیشتری داشته باشید.
1 – چراغ قوه:
شما می توانید یک چراغ قوه دستی با خود ببرید اما بهتر است یک چراغ قوه کلاهی تهیه کنید؛
زیرا استفاده از این نوع چراغ قوه ها باعث میشود دست های شما آزاد باشند و راحت تر باشید.
2 – لباس های رنگ روشن:
همیشه لباس هایی به رنگ روشن یا حتی شبرنگ بپوشید تا رانندگان شما را بهتر ببینند.
شما حتی می توانید یک قلاده شبرنگ برای سگ خود تهیه کنید.
شما ممکن است صاحبان سگ زیادی را دیده باشید که به صورت دستوری به سگ میگویند برو بخواب!
یا حتی خودشان به زور سگ را در جای مخصوص قرار میدهند.
باید به شما بگویم این کار نه تنها نتیجه مطلوبی نخواهد داشت بلکه باعث بروز ناراحتی های روحی در سگ شما خواهد شد.
داشتن یک سگ آرام در شب نیازمند آموزش سگ است.
بهتر است برای خوابیدن سگ را تشویق کنید برای مثال یک تکه از تشویقی محبوبش را روی تشک مخصوص اش قرار دهید تا متوجه شود این یک اتفاق خوب است.
فراموش نکنید که سگ ها بسیار باهوش هستند و اگر آنها را از خود برانید باعث ایجاد افسردگی در او خواهید شد.
بی قراری سگ در شب
در شب از تقسیم تخت خوابتان خودداری کنید.
ممکن است وقتی که یک سگ جدید را به خانه بیاورید تمایل داشته باشید او را در تخت دقیقاً کنار خودتان بخوابانید.
این کار اگر کوتاه مدت باشد اشکالی ندارد اما مراقب باشید زیرا اگر سگ به این کار عادت کند،
دیگر هرگز در جای خواب مخصوص خودش نخواهد خوابید و سگ شما شب های دیگر را به شدت بی قرار خواهد شد.
ناله توله سگ در شب چه دلیلی دارد؟
چه حسی دارید وقتی سگ شما برای مدت طولانی ناله میکند و زوزه می کشد ؟
صاحبان سگ در مواجهه با این اتفاق سعی میکنند سگ خود را آرام کنند تا خوابش ببرد.
اما برخی معتقدند بهتر است به او بی توجهی کنید تا خودش ساکت و آرام بشود.
در رابطه با توله سگ ها ممکن است شما آن توله سگ را به طور کامل سیر نکرده باشید.
برای داشتن یک توله سگ آرام در شب ابتدا مطمئن شوید او به طور کامل سیر شده باشد.
سگ خود را بی دلیل به اتاق خواب نبرید
اگر به سگتان اجازه دهید در زمان های مختلف و هر موقع که دوست داشت به اتاق خواب شما وارد شود،
این ریسک را پذیرفته اید که هنگام خواب به شما هم به اتاق وارد شود و بیدارتان کند.
فقط در ساعات خاصی در اتاق خواب خود را باز کنید تا سگ شما روی تخت بپرد و احساس شادمانی کند.
به سگ خود به اندازه کافی غذا بدهید
اکثر ما برای برآمدن از پس هزینه های زندگی ، که شامل مهیا کردن یک خانه امن برای سگ مان می شود ، باید به صورت تمام وقت کار کنیم.
هزینه زندگی در شهرهایی مثل تهران بسیار بالا است.
اما آیا این به آن معنی است که هیچ کس حیوانات خانگی مثل سگ ها را نگهداری نمی کند ؟
البته جواب یک نه بزرگ است ، این روزها تعداد علاقه مندان به سگ و نگهداری از آنها رشد بسیار زیادی داشته است.
اگر تازه با این موضوع مواجه شده اید ، شما می توانید از صاحبان دیگر م بگیرید.
با اراده و پشتکار ، شما می توانید یک زندگی خوب و پر از شادی برای سگ خود بسازید.
هرگز فراموش نکنید که کیفیت از کمیت مهمتر است.
مطمئن شوید تمام ساعات خالی خود را با سگتان سپری می کنید ، به اندازه کافی به او توجه می کنید و برای تخلیه انرژی اش به صورت روزانه با او تمرین می کنید.
اگر شخصی می تواند تمام ساعات روز کنار سگ هایش باشد ، به این معنی نیست که او نسبت به شما صاحب بهتری است.
2 – برای تنها گذاشتن سگ در خانه از دیگران کمک بگیرید
اگر شما یک توله کم سن را با خود به خانه آورده اید ، اصلا عادلانه نیست که او را برای ساعات طولانی تنها بگذارید.
توله های کوچک به همراهی شما نیاز دارند.
اگر به آنها توجه کافی نکنید ممکن است دچار مشکلات رفتاری شوند.
همچنین توله سگ ها تعداد دفعات بیشتری مدفوع میکنند و توانایی زیادی در کنترل ادرار نیز ندارند.
اگر بخواهید یک بچه بزرگ کنید افراد زیادی به کمک شما می آیند.
حالا برای بزرگ کردن یک توله سگ هم می توانید از آنها کمک بگیرید.
تیم حمایت کننده از شما می تواند شامل والدین خودتان ، خواهر ، برادر ، همکار ، دوست و به طور کل هر کسی باشد.
کسی که به او اعتماد کامل دارید و مطمئن هستید هیچ آزاری به حیوان نمیرساند.
این افراد کافی است به او سر بزنند تا مطمئن شوند ، غذا خورده مدفوع و ادرار کرده یا نه و اینکه او را به پیاده روی کوتاهی ببرند.
البته به تازگی مکان های مانند مهدکودک برای سگ ها نیز ساخته شده است.
شما می توانید سگ خود را برای ساعاتی به آنها بسپارید.
این نکته را فراموش نکنید که نباید به تمامی این مکان ها اعتماد کرد.
خیلی از آنها افراد سودجو هستند که با اعتماد بی جا به آنها پشیمان می شوید.
1 – یک تشت کوچک یا وان را از آب پر کنید.
2 – دمای آب باید طوری باشد که انگار می خواهید یک نوزاد را بشویید.
3 – حدود ۱۰ تا ۱۲ سانتی متر آب در تشت بریزید.
4 – با صدای آرام و لحن مهربان با توله سگ صحبت کنید.
5 – توله سگ را به آرامی داخل تشت قرار دهید.
6 – توله سگ را نوازش کنید و سعی کنید حمام کردن را برای او مثل یک بازی انجام دهید.
7 – آرام آرام بدن توله سگ را مرطوب کنید.
هرگز چشمها و گوشها و صورت توله سگ را خیس نکنید.
برای جلوگیری از خیس شدن گوش ها از موم مخصوص یا پنبه توپی استفاده کنید.
8 – کمی شامپو را به آرامی به بدن توله سگ منتقل کنید و آرام ماساژ دهید.
هرگز از لیف های محکم برای توله سگ استفاده نکنید دست های شما کافی هستند.
9 – کشاله ران،پنجه ها،دم و شکم را به خوبی شستشو دهید.
10 – دست های خود را خیس کنید و آرام روی صورت سگ را تمیز کنید.
11 – شامپو را به طور کامل از بدن او بشویید هیچ کفی نباید روی پشم ها قابل مشاهده باشد.
باقی ماندن شامپو روی بدن توله سگ منجر به بروز بیماریهای پوستی خواهد شد.
12 – توله سگ را خشک کنید.
برای این کار از یک حوله تمیز کمک بگیرید،
اگر قصد دارید توله را با سشوار خشک کنید حتما ۳۱ سانتیمتر فاصله بین توله و سشوار قرار دهید.
13 – به توله سگ تشویقی بدهید و نوازشش کنید و بگویید چه توله سگ خوبی بوده است.
فراموش نکنید این شما هستید که همان رفتن را برای سگ خود به یک سرگرمی یا کاری دلهره آور تبدیل می کنید.
هیچگاه از سرکه،شامپوی معمولی و … برای شستن سگ ها استفاده نکنید.
اگر حس کردید سگ شما مشکل پوستی دارد یا انتخاب شامپو برای شما کار سختی است حتماً باید با دامپزشک معتبر م کنید.
برخی از صاحبان بر این باورند که اگر سگ خود را به تعداد دفعات بیشتری حمام کنند لطف بزرگی در حق او کرده اند!
اما باید بدانید این موضوع به هیچ عنوان صحت ندارد،تعداد دفعات شستن سگ معمولاً به نوع پشم ها بستگی دارد؛
برای مثال:اغلب سگها فقط یک بار در ماه به حمام کردن نیاز دارند.
سگ هایی که پوست چرب تری دارند مثل نژاد باست هوند نیاز به شستشوی هفتگی دارند.
برخی از سگها نیاز بسیار کمتری به شستشوی دارند این سگها به دلیل داشتن موهای کوتاه معمولا مدت زمان بیشتری تمیز می ماند مثل نژاد ویمارانر،بیگل و باسنجی.
سگ هایی که جنس پشم آن ها ضد آب است نیاز به کمی به شستشو دارند و باید اجازه دهید تا پوست آنها به صورت طبیعی ترشح کند.
برای مثال نژاد های گلدن رتریور و گریت پیرنیز.
بعضی از نژادهای سگ به تعداد دفعات کمتر شستشو نیاز دارند،
اما باید به صورت مرتب پشمهای آن ها را برس بکشید تا موهای مرده از بدنشان خارج شود.
برای مثال نژاد مالاموت و سامویید.
البته اگر سگ شما در گل بازی میکند،شنا میکند و شرایط متفاوتی از سگ های دیگر دارد قطعاً نیاز بیشتری به شستشو دارد.
سگ فحل نیاز به محبت خاصی از سوی صاحبش دارد،با او با ملایمت صحبت کنید او را نوازش کنیدو بدن او را به آرامی ماساژ دهید.
هرگز او را در این دوران تنبیه نکنید زیرا خودش در حال تحمل درد می باشد.
اگر بیحوصله است با او بازی کنید و باهم به پیادهروی بروید اما مراقب باشید نباید او را خیلی خسته نکنید.
اجازه دهید استراحت کند اما او را چک کنید تا مشکلی نداشته باشد.
فراموش نکنید بهتر است سگ های ماده تا سومین خود باردار نشوند زیرا ممکن است آسیب های جدی ببیند.
اگر قصد جلوگیری از بارداری سگ خود را دارید باید فاصله بسیاری با سگ های نر داشته باشید؛
زیرا در صورت شروع جفت گیری اگر آنها را از هم جدا کنید سگ ماده آسیب های جدی میبینند.
در صورت تمایل به داشتن توله هرگز سگ ماده را با نژادی جز نژاد خودش و سگ های بزرگ تر جفت نکنید،
چون احتمال مرگ او بسیار بالا می باشد.
فحل به معنی یا همان خونریزی از واژن سگ های ماده می باشد.
دوره های فحل سگ شامل چهار مرحله می باشد:
در ادامه با این دوره ها آشنا می شوید و متوجه می شوید که
فحل سگ چند روز طول می کشد؟
1 – دوره Proestrus
مدت زمان این دوره ۱۴ الی ۲۰ روز می باشد در این ایام سگ ماده خونریزی دارد و اگر قصد جلوگیری از بارداری سگ خود را دارید باید مراقب باشید سگ های نر به او نزدیک نشوند.
2- دوره Estrus
مدت زمان این دوره ۵ الی ۱۴ روز می باشد.
اگر در این دوران سگ ماده با سگ نر جفت گیری کند به دلیل داشتن تخمک حتما باردار می شود.
3 – دوره Diestrus
در این ایام هورمون پروژسترون به بالاترین حد خود در بدن سگ ماده می رسد.
باید بسیار مراقب باشید زیرا سگ غیرباردار شما در این روزها ممکن است به سادگی دچار عفونت می شود.
دوره Diestrus برای سگ باردار 63 روز و برای سگهای دیگر بین 60 تا 90 روز به طول میانجامد.
4 – دوره Anestrus
مدت زمان این دوره ۶۰ تا ۹۰ روز می باشد.
در این ایام سگ ماده علاقه ای به نزدیکی با سگ نر نشان نمیدهد؛
زیرا هورمونهای بدنش به حالت عادی بازگشته اند.
نشانه های عفونت گوش های سگاگر گوش های سگ شما ملتهب و قرمز است و او دوست ندارد به گوش هایش دست بزنید؛
یعنی دچار عفونت گوش شده است.
سگ هایی که دچار عفونت گوش هستند به صورت متداوم سرشان را تکان میدهند؛
تا بلکه از خارش های شدید راحت شوند.
ترشحات رنگی به همراه بوی غیر عادی نیز از نشانه های عفونت گوش های سگ می باشد.
کنه ها نیز میتوانند دلیل عفونت گوش های سگ باشند.
اگر تمیز کردن گوش های سگ را به تاخیر بیاندارید
اگر متوجه شدید گوش های سگ شما عفونت کرده هر چه سریع تر سگ خود را نزد دامپزشک ببرید تا سگ را معاینه کند و داروهای لازم را به شما بدهد.
همچنین اگر در گوش های سگ کک و کنه وجود داشته باشد دامپزشک میداند چطور آنها را از بین ببرد.
تمیز کردن گوشه های سگ چند وقت یکبار لازم است؟
زمان تمیز کردن گوش های سگ کاملاً به نژاد او بستگی دارد؛
برای مثال نژاد هایی مانند باست هوند یا کوکر اسپانیل نیاز بیشتری به تمیز شدن گوش ها نسبت به سگ های دیگر دارند.
زیرا گوشهای آن ها افتاده است و هوا نمی تواند به راحتی بین گوش ها جریان داشته باشد.
سگ هایی که شنا می کنند هم نیاز بیشتری به تمیز شدن گوش هایشان دارند؛
اگر آب اضافی داخل گوش ها را خشک نکنید باعث عفونت خواهد شد.
اینکار به شما کمک می کند تا از وجود کنه ها آگاه شوید.
اگر به موقع از وجود کنه مطلع شوید میتوانید علاوه بر درمان سریع از انتقال آنها به حیوانات دیگر نیز جلوگیری نمایید.
به طور خلاصه تمیز کردن گوش های سگ به طور منظم از بروز عفونت جلوگیری میکند؛
اما زیاده روی در این کار میتواند به گوش های سگ آسیب بزند و باعث حساس شدن پوست گوش هایش بشود.
اگر نمی توانید تصمیم بگیرید،بهتر است فاصله زمانی تمیز کردن گوش های سگ را از دامپزشک بپرسید.
نحوه تمیز کردن گوش های سگ
اگر شما سگ خود را از زمان تولگی به انجام این کار عادت دهید در آینده بسیار راحت تر خواهید بود.
اما ممکن است شما یک سگ بزرگسال یا بی پناه را به سرپرستی گرفته باشید
و امکان عادت دادن به او در زمان تولگی را نداشته باشید.
باید بدانید برای انجام اینکار ، مهم ترین شرط راحت و آرام بودن او می باشد.
ابتدا گوش های سگ را به آرامی نوازش کنید تا ببینید چه عکس العملی دارد.
اگر سگ از دست زدن شما به گوش هایش ناراحت شد؛هرگز این کار را به زور نکنید.
هیچوقت در حالتی که سگ استرس دارد،اقدام به تمیز کردن گوش هایش نکنید.
این کار میتواند به روحیه سگ آسیب بزند و او را اذیت کند.
در این مواقع بهترین کار مراجعه به دامپزشک است.
تشویقی سگ با عصاره گوشت
برای تهیه این تشویقی خانگی کافی است مقداری عصاره مرغ یا گوشت را در منزل تهیه کنید.
اجازه دهید عصاره مرغ خنک شود،سپس آن را به قالب یخ منتقل کنید و در فریزر قرار دهید تا یخ بزند.
حالا می توانید تشویقی را به سگ خود بدهید.
این تشویقی نه تنها باعث سرگرمی سگ می شود بلکه ویتامین های زیادی به بدن او میرساند.
تشویقی سگ سورپرایزی
تهیه این تشویقی بسیار آسان است.
شما می توانید از عصاره مرغ و گوشت یا حتی آبمیوه های طبیعی برای تهیه تشویقی استفاده کنید.
نصف قالب را با عصاره مرغ یا گوشت یا آبمیوه طبیعی پر کنید و در فریزر قرار دهید تا منجمد شود.
بعد از اینکه یخ زد،تکه های میوه،کمی کره بادام زمینی یا حتی یکی از اسباب بازی پلاستیکی سگ خود را داخل آن قرار دهید.
روی آن را با آبمیوه یا عصاره بپوشانید و مجدداً داخل فریزر قرار دهید تا یخ بزند.
این تشویقی یکی از محبوب ترین جایزه ها برای سگ ها به شمار می رود.
پرندگان نسبت به انسان ها بدن ظریف تری دارند و سیستم بدنی انها بسیار ظریف تر از ما است و این به این معناست که انها به تغییرات دمایی بسیار حساس تر از ما هستند .
این بسیار اسان است که طوطی در خانه شما کاملا سردش باشد و شما متوجه نشوید که طوطی شما در ناراحتی به سر می برد و امکان دارد به بیماری مبتلا شود .
هر چند اگر شما بدانید که برای متوجه شدن اینکه طوطی سردش است یا نه باید دنبال چه علائمی باشید میتوانید به اسانی تشخیص دهید که طوطی سردش است و برای مقابله با سرما سریعا دست به کار شوید و حرارت محیط را بالا ببرید .
دمای مناسب برای طوطی شما:
برای شروع بهتر است دمای خانه خود را کمی کمتر از ۷۰ درجه فارنهایت بیاورید . در نهایت شما نباید قفس طوطی خود را در مکانی قرار دهید که جریان هوا و تبادل هوای سرد و گرم در خانه صورت میگیرد .
اگر طوطی شما در مسیری باشد که هوای سر د جریان دارد امکان دارد سردش شود هرچند خانه شما بسیار گرم و مناسب هم باشد .اگر طوطی در جایی باشد که تهویه هوا قرار دارد ممکن است سردش شود . تعدادی علائم وجود دارد که با دانستن ان شما میتوانید بفهمید که طوطی سردش است .
اگر پرندهای از ترس گاز میگیرد بسیار مهم است که وسیله یا مکانی که باعث ایجاد ترس در او میشود را تشخیص دهید.
گاهی اوقات علت ترس بسیار واضح و منطقی است مثل ترس از صدای جارو برقی. اما گاهی این علت ممکن است با منطق شما جور درنیاید و در نتیجه به سختی متوجه آن شوید مثل چیزی که در گذشته برای پرنده رخ داده است و او اکنون از چیزی میترسد که از نظر ما بیآزار است. هنگامیکه عامل ترس پرنده را شناسایی کردید دیگر آن را در معرض دید پرنده قرار ندهید. اگر چنین کاری امکان پذیر نیست آن را در نقطهای دور از پرنده قرار دهید که پرنده در آن فاصله احساس ترس نداشته باشد. اگر آرام ماند به او تشویقی بدهید. در طی هفتهها، به تدریج فاصله آن را تا جاییکه پرنده آرام میماند به او نزدیک کنید و رفتار تحسین برانگیز یا تشویقی را همراه کنید. این کار باعث میشود پرنده عامل ترسش را به اتفاقات خوب و تشویقی ربط دهد و ترس خود را نسبت به آن از دست بدهد.
نتیجه :
در کنترل و جلوگیری از گاز گرفتن طوطی ها بسیار مهم است که بدانید چرا گاز میگیرند؟ با گذشت زمان و گاهی کمک گرفتن از یک متخصص میتوانید مسئله را حل کنید.
برای جلوگیری از گاز گرفتن طوطی و اصلاح این رفتار نامطلوب، باید ابتدا تشخیص دهید چرا طوطی گاز میگیرد؟ و تمام مشکلات اساسی مانند بیماری را حل کنید.
دقت کنید چه زمان، در کجا و بر روی چه کسی گاز گرفتن انجام شده است؟ همچنین باید بتوانید تعیین کنید طوطی چه نوع نتیجه مطلوبی” از گاز گرفتن دریافت میکند؟ مسئله بعدی که باید تشخیص دهید این است که دوست دارید طوطی چه رفتاری را جایگزین گاز گرفتن کند و چگونه میتوانید عواملی را که در گاز گرفتن موثر است را اصلاح کنید؟
قبل از جلوگیری از گاز گرفتن طوطی باید مطمئن شوید سایر نیازهای طوطیتان به خوبی پاسخ داده میشود. مثل تغذیه مناسب، خواب کافی، داشتن فرصت کاوش کردن و سایر فعالیتهای ذهنی.
خوب است بدانید تغییر رفتار طوطیای که استرس دارد بسیار سختتر است. چراکه نیازها اولیه او هنوز پاسخ داده نشده است. در فراهم آوردن شرایط تقویت کننده رفتاری مثبت (مانند تشویقی دادن) برای رفتارهای مناسب و شرایط منفی (مانند گرفتن وسیله یا چیزی که مطلوب طوطی است) در هنگام سرزدن رفتار بد، سرسخت باشید.
بهترین عکسالعمل به طوطیای که در حال گاز گرفتن آرام دست شماست و این گاز گرفتن دردی به همراه ندارد این است که هیچ واکنشی نشان ندهید. برخی از پرندگان با گرفتن هر گونه پاسخی رفتار خود را بیشتر تکرار میکنند و رفتارشان تقویت میشود. به هر حال رفتاری که تقویت نشود به عادت تبدیل نمیگردد.
یکی از مشکلات اساسی طوطی ها چاقی است. این مشکل عموما به دلیل مصرف غذا های پرچرب برای طوطی ایجاد می شود. طوطی هایی که دارای مشکل چاقی هستند می توانند به بیماری کبد چرب مبتلا شوند که این بیماری جدی است.
-اگر که متوجه شدید که طوطی شما در حال چاق شدن است حتما طوطی را نزد دامپزشک ببرید. کاهش مصرف برخی از مواد غذایی می تواند سبب کاهش وزن طوطی شود اما مهم این است که شما برای طوطی خود رژیم غذایی سالم و متعادلی را استفاده نمایید ، نه اینکه مورد خاصی را به جهت لاغرتر شدن از رژیم غذایی حذف کنید.
-برخی از گونه های خاص طوطی از جمله مرغ عشق ، ککاتیل و طوطی های آمازون استعداد ویژه ای جهت چاقی و مبتلا شدن به کبد چرب دارند.
-طوطی خود را از نظر کمبود ویتامین A کنترل نمایید. ویتامین A در طوطی ها به جهت مبارزه با عفونت ها مورد نیاز است . کمبود این ماده در طوطی ها به صورت شایع وجود داشته و در نهایت می تواند سبب بیماری طوطی شود. یکی از تاثیرات ویتامین A ، تاثیر در سیستم تنفسی طوطی ها می باشد به همین جهت اگر طوطی شما کمبود این ویتامین را داشته باشد ممکن است دچار مشکلات تنفسی از جمله مشکل در تنفس ، ترشحات بینی ، عطسه و غیره شود. در صورتی که هر یک از علائم ذکر شده را در طوطی مشاهده کردید باید به جهت درمان به دامپزشک مراجعه کنید.
-کمبود این ویتامین می تواند بر روی کلیه ها و اعضای دستگاه گوارش طوطی تاثیر گذار باشد.
-برای تغذیه طوطی خود از یک رژیم غذایی سالم و بالانس شده استفاده کنید که در این رژیم طوطی شما مقادیر کافی از ویتامین A را دریافت نماید.
دوبار در روز به طوطی خود غذا بدهید.
اینکه دقیقا چه میزان غذا را باید در اختیار طوطی قرار دهید به فاکتور های متفاوتی از جمله سن ، نژاد ، سلامت و غیره دارد. دامپزشک طوطی شما می تواند راهنمایی های بهتر و بیشتری را در رابطه با میزان غذا و وعده های غذایی نماید.
شما می توانید در صبح و عصر مقادیر محدودی از مرغ و غذای تازه را به طوطی خود بدهید و پس از یک ساعت باقی مانده غذا را از ظرف غذا خالی کنید تا مشکلی برای طوطی شما پیش نیاید.
-توجه داشته باشید که بیش از 1 تا 2 قاشق چایخوری از دانه پرنده در رژیم غذایی پرنده خود استفاده ننمایید.
پس از آنکه طوطی شما دانه ها و مواد غذایی تازه را مصرف کرد می توانید از پلت برای تغذیه طوطی خود استفاده نمایید. ( این وعده تنها در صبح باید استفاده شود. )
-طوطی ترجیح می دهد که در وعده های متفاوت غذای خود را بخورد و به صورت کلی یکجا غذا را استفاده نمی نماید در نهایت نیاز نیست که شما پلت را از ظرف غذایی طوطی بردارید.
-طوطی های کوچک می توانند یک چهارم لیوان پلت را در روز مصرف نمایند. طوطی های بزرگ حدود یک دوم لیوان پلت را در روز استفاده میکنند. شما می توانید به جای آنکه به صورت یکباره مقدار زیادی پلت را در ظرف غذای طوطی قرار دهید ، غذا را در بخش ها کوچک در اختیارش قرار دهید.
-سایر بخش های رژیم غذایی طوطی می توانند به مقدار کمی در روز در رژیم غذایی قرار بگیرند. به عنوان مثال اگر طوطی شما کوچک است شما می توانید یک دوم قاشق چایخوری تا 1 قاشق چایخوری میوه تازه و یک دوم قاشق چایخوری از منابع پروتئینی همانند گوشت پخته شده و آجیل به صورت روزانه استفاده نمایید. اگر که طوطی شما از جمله طوطی های بزرگ است شما می توانید یک قاشق غذاخوری میوه ، یک قاشق غذاخوری سبزیجات و 1.5 قاشق غذاخوری از منابع پروتئینی استفاده نمایید.
اگر چه طوطی ها همانند انسان ها همه چیز خوار هستند و می تواند از تمامی غذاها تغذیه کنند اما همانند انسان برخی از مواد غذایی برای استفاده طوطی ها ممنوعیت دارد.
به عنوان مثال شما نباید از آووکادو و شکلات برای تغذیه طوطی خود استفاده نمایید. علاوه بر این الکل از جمله مواد سمی برای طوطی می باشد. در رژیم غذایی طوطی به هیچ وجه نباید کافئین وجود داشته باشد.
-بادام زمینی که در شرایط نامطلوب همانند شرایط گرم ، تاریک و مرطوب قرار گرفته باشد می تواند آفلاتوکسین را از خود آزاد نماید. این توکسین به دلیل فعالیت نوعی قارچ آزاد می شود که می تواند موجب مرگ طوطی شود. به همین جهت از بادام زمینی که در شرایط نامطلوب نگهداری شده است در تغذیه طوطی خود استفاده ننمایید.
دانه های روغنی یکی ترکیبات دیگر رژیم سالم غذایی طوطی شما است . دانه های روغنی سرشار از ویتامین ها ، مواد معدنی و پروتئین ها می باشند البته باید بدانید که این دانه ها دارای مقادیر زیادی از چربی نیز می باشند.
به همین جهت شما باید از دانه های روغنی با احتیاط و متعادل در رژیم غذایی طوطی خود استفاده نمایید. شما می توانید از این دانه ها به عنوان پاداش یا گاها افزایش ارزش غذایی رژیم استفاده نمایید.
-به عنوان مثال شما می توانید از ماکادمیا ، گردو ، پسته ، بادام زمینی به عنوان دانه های روغنی در رژیم غذایی طوطی خود استفاده نمایید.
-دانه های روغنی که در تغذیه طوطی مورد استفاده قرار می گیرد باید بدون نمک و روغن باشد .
-در صورت امکان آجیل را با پوست برای طوطی خود قرار دهید تا طوطی برای رسیدن به مغز ، پوسته آجیل را بشکند. در واقع پوسته آجیل سبب می شود که طوطی شما تلاش بیشتری برای به دست آوردن و خوردن غذا نماید و در نهایت این تلاش سبب می شود تا طوطی فعالیت جسمی و روحی خوبی داشته باشد. به یاد داشته باشید که شکستن پوسته آجیل یکی از رفتارهایی است که طوطی آموزش می بینید.
-طوطی های آرا در مقایسه با دیگر گونه های طوطی به دانه های روغنی بیشتری نیازمند هستند به همین جهت شما باید از آجیل و چربی بیشتری در رژیم غذایی این طوطی ها استفاده نمایید.
تنوع بسیاری از میوه ها و سبزیجات وجود دارد که شما می توانید در رژیم غذایی طوطی خود از آنها استفاده کنید. به عنوان مثال می توانیم به سیب ، کلم بروکلی ، هلو ، کاهو و غیره استفاده نمایید.
توجه داشته باشید که پیش از قرار دادن میوه یا سبزیجات در ظرف غذای طوطی خود باید حتما میوه ها و سبزیجات کاملا با آب تازه و تمیز شسته شود. به خاطر داشته باشید که میوه ها دارای قند نسبتا بالایی هستند و به همین جهت نباید از آن ها به عنوان بخش عمده رژیم غذایی طوطی استفاده نمود.
-توجه داشته باشید که یکی از ترکیبات پلت ها میوه ها هستند و به همین جهت طوطی شما بخش عمده ای از نیاز غذایی خود را از پلت ها همانند میوه ها تامین می نماید.
-برای آنکه خوردن میوه ها برای طوطی شما راحت تر باشد ، میوه ها را به قسمت های کوچکتر تقسیم نمایید.
-برخی از میوه ها در هنگام خوردن ممکن است که پرهای طوطی شما را کثیف نماید ، نگران این موضوع نباشید هیچ دلیلی برای نگرانی وجود ندارد.
از پلت های تجاری برای تغذیه طوطی استفاده کنید.
پلت ها به عنوان یکی از مهم ترین اجزا رژیم غذایی طوطی ها می باشند.
در واقع پلت ها در رنگ و سایز ها و انواع متفاوتی به بازار عرضه می شود و گاها طعم آن ها متفاوت است . به علت آنکه پلت ها ترکیبی از میوه ، سبزیجات ، غلات و دانه ها هستند از ارزش غذایی بالایی برخوردار می باشند.
-زمانی که شما یک پلت را در پت شاپ محلی انتخاب می کنید مطمئن شوید که برچسب مواد تشکیل دهنده پلت را به خوبی مطالعه کرده اید. به هیچ وجه پلت دارای مقدار زیادی از نگهدارنده را خریداری نکنید.
-تنوع قابل توجهی در رابطه با پلت ها قابل مشاهده است ، به منظور انتخاب پلت مناسبی که برای طوطی شما بهترین عملکرد را داشته باشد با دامپزشک طوطی خود م کنید.
عموما وقتی افراد می خواهند رفتار غلطی را در حیوان خانگی خود تصحیح کنند از این روش استفاده می کنند.
اما این رفتار برای پرنده به این معنا است که تخلیه هیجانی موجب دریافت جایزه می شود و این عمل هیچ کمکی به تربیت طوطی شما نخواهد کرد. ممکن است با جیغ کشیدن بر سر پرنده خود او را بترسانید و او هم شروع به جیغ کشیدن کند. و یا شاید فکر کند شما دارید مانند گله ها در فضای وحش به صورت خیلی طبیعی سر و صدا تولید می کنید.
-زمانی که طوطی شما شروع به جیغ زدن می کند هیچ توجهی به او نکنید. این کار به صبر زیادی نیاز دارد،اما نادیده گرفتن جیغ و فریاد های پرنده که برای تنها برای جلب توجه شماست یکی از بهترین روش ها برای انداختن عادت جیغ زدن از سر طوطی شما می باشد.
حتی تغییر حالت صورت شما برای طوطی به عنوان واکنشی رضایت بخش کافی است. بهترین کار این است که اتاق را ترک کنید و به جیغ و فریاد های او برای جلب توجه هیچ توجهی نکنید.
خودتان را برای شنیدن جیغ و فریاد های بلند تر آماده کنید. پرنده شما در این مرحله درست مانند کودکی است که اگر به فریاد هایش توجه نکنید بلند و بلندتر جیغ می کشد. اما صبور باشید و به مقاومت ادامه دهید پرنده شما بالاخره این رفتار را کنار خواهد گذاشت.
بعد از اینکه پرنده شما به مدت ده ثانیه ساکت ماند به اتاق برگردید. در این زمان به طوطی محبت کنید و توجهی که نیاز دارد را برآورده کنید. این رفتار با
گذشت زمان به پرنده شما می آموزد که بابت رفتار نادرست نادیده گرفته می شود و در مقابل برای رفتار پسندیده پاداش دریافت می کند.
درباره این سایت